________________
भक्खरदियकहा।
तो तीए तिरियपसरियकडकखरज्जूहि सजमेऊण । गुणराओ नियहियए पक्खित्तो तक्षणं चैव।॥२८॥ तेणवि तग्गयलोयणमणेण दट्टण तीए तं ललियं । मइ अणुरत्ता एसत्ति चिंतियं नूण जं भणिय।।२९।। निद्धमहुरा य दिट्ठी अलसं गमणं वियंभणं अहियं । इयएवमाइभावा पियाणुरायं निवेयंति ॥३०॥ एत्थंतरम्मि कुमरीए रायलोयं पयंसिउं लग्गा । गोत्ताइसमुकित्तणपुव्वं पडिहारिया जाव ॥३१॥ ता कुमरी तीए पुरो पियराण ईसिमउलियच्छिपुडा । सहसच्चिय अपडुत्तं पयंसिउं नियसरीरस्स॥३२॥ निययावासम्मि गया कुमरी किर पीडियत्ति मूलेण । जगणीपमुहजणेणं उवयरिया ओसहाईहिं ॥३३॥ तो राया उठेउं जोडियकरसंपुडो नरिंदजण । वजाइ अपडुदेहा कणगवई अज्ज तो मज्झ ॥३४॥ काऊण गुरुघरोहं आवासे इंतु ताव जावेसा । संजायइ दिढदेहा अम्हं तुम्हं च पुन्नेहिं ॥३५॥ एवं होउत्ति तओ सयंवरामंडवाउ ते सव्वे । नियआवासेसु गया रायावि गओ सभवणम्मि ॥३६॥ एत्तो संझासमए जामिल्लयसूइया वहिं एका । मज्झिमवया वयंसी कुमरीए पेसिया छन्न ॥ ३७ ॥ गुणरायस्स सयासे अप्पइ सा चित्तपट्टियं तस्स । विरहावत्थादुत्थं सो पिच्छइ तत्थ तं कुमरिं ॥३८॥ पठति च सा;अमयतणू तीए तुम सुहय ! निहितो मणे पलित्तं च । तं दहइ तीए देहं अमयम्मि विसं समुप्पन्न।।३९।। ततश्चः अइनिम्मलं अणग्यं सुवित्तमुत्ताणुसंगयं गरुयं । गुणआहारं हारं तदप्पियं तीए हिययंव ॥४०॥
धात्रीप्रतिहारीभिः सहिताऽऽदेशतो नरेन्द्रस्य । आगत्य कनकवत्युपविष्टा जनकपादमूले ॥२७॥ ततस्तस्यास्तिर्यक्प्रसृतकटाक्षरज्जूभिः संयम्य । गुणराजो निजहृदये प्रक्षिप्तस्तत्क्षणमंव ॥२८॥ तेनापि तद्गतलोचनमनसा दृष्ट्वा तस्यास्तल्लीलतम् । मय्यनुरक्षेति चिन्तितं नूनं यद् भणितम् ॥२९॥ स्निग्धमधुरा च दृष्टिरलसं गमनं विजृम्भणमाधकम् । इत्येवमादिभावाः प्रियानुरागं निवेदयन्ति ॥३०॥ अत्रान्तरे कुमारी राजलोकं प्रदर्शयितुं लग्ना । गोत्रादिसमुत्कीर्तनपूर्वं प्रतिहारी यावत् ॥३१॥ तावत् कुमारी तस्याः पुरः पित्रोरीषन्मुकुलिताक्षिपुटा । सहसैवापटुत्वं प्रदर्श्य निजशरीरस्य ॥३२॥ निजकावासे गता कुमारी किल पीडितेति शूलेन । जननीप्रमुखजनेनोपचरितौषधादिभिः ॥३३॥ ततो राजोत्थाय योजितकरसंपुटो नरेन्द्रजनम् । कथयत्यपटुदेहा कनकवत्यद्य ततो मम ॥३४॥ कृत्वा गुर्ववरोधमावासे भवन्तु तावद्यावदेषा । संजायत दृढदेहाऽस्माकं युष्माकं च पुण्यैः ॥३५॥ एवं भवत्विति ततः स्वयंवरामण्डपात् ते सर्वे । निजकावासेषु गता राजापि गतः स्वभवने ॥३६॥ इतः संध्यासमये यामिकसूचिता बहिरेका । मध्यमवया वयस्या कुमार्या प्रेषिता छन्नम् ॥३७॥ गुणराजस्य सकाशेऽर्पयति सा चित्रपट्टिका तस्मै । विरहावस्थादुःस्थां स पश्यति तत्र तां कुमारीम् ॥३८॥ अमृततनुस्तया त्वं सुभग ! निहितो मनसि प्रदीप्तं च । तद् दहति तस्या देहममृते विषं समुत्पन्नम् ॥३९॥ अतिनिर्मलमनघ सुवृत्तमुक्तानुसंगतं गुरुम् । गुणाधार हारं तदर्पितं तस्या हृदयमिव ॥४०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org