________________
सुपासनाह-चरिअम्मिनियवच्छालंकारं करेसु इय तीए जपिए कुमरो । तं तह काउं तुटेण तीए कुमरीकए निययं ॥४१॥ सव्वंगियमाभरणं दिन्न, एत्तो य तीए संलत्तं । तुब्भेहिं समं इह अत्थि किंपि वत्तव्यमेगंते ॥४२॥ तत्तो य कुमरदिट्ठीए चोइओ राहओ जणो सनो । तो विन्नत्तो तीए कुमरो, चिन्नवइ इय कुमरी ॥४३॥ जीवियमायत्तं तुम्ह किंतु मह नाह ! मंदभागाए । तुम्ह सरीरे संभोगजोग्गया कइवयदिणंते ॥४४॥ भोगंतरायकारणविगमे होहित्ति तुज्झ कहणत्यं । सहसा अपडुत्तं दसिऊण लोयाण मज्झम्मि ॥४५॥ अज्ज सयंवरमाला नो पक्खित्ता, पभायसमयम्मि । खिवियव्या इय दुईवयण सुणिऊण तयभिमुहं।।४६॥ भणइ गुणरायकुमरो जइवि हु अइदुक्करं इमं मज्झ । जं तीइ असंभोगो तहवि हु आणवइ जं कुमरी ॥४७॥ तं चेव पमाणं इय विसजिया सा गया य तप्पासं । तव्युत्तंत्तो सबो कहिओ कुमरीए एगंते ॥४८॥ तो बीयदिणे तीए सयंवरामंडवम्भि तकंठे । निषचकसमक्खं चिय खित्ता कुसुमाण वरमाला ॥४९॥ सव्वं नरिंदचकं सम्माणे विसज्जियं रना । गुणरायकुमारेणं परिणीया सा निवंगरुहा ॥५०॥ कइवयदिणावसाणे पत्तो सोरियपुरम्मि सह नीए । गुरुयणकओवयारा मुक्का सा अन्नधवलहरे ॥५१॥ कुमरोवि नियावासे पत्तो मित्तेहिं परिगओ तत्थ । दोगुंदगोव्व देवो कीलेइ विञ्चित्तकीलाहिं ॥५२॥ तो पइदिणंपि गच्छइ तब्भवणे रमइ विविहकीलाहिं । तीए समं पीईए दिणाणि गच्छंति कुमरस्स॥५३॥ न य तीए अभिपायं लक्खइ सुवियक्खणोवि वरकुमरो । तत्तो य सो विसरइ केण उवाएण सोनेओ। किश्च ।
निजवक्षोऽलंकारं कुरुष्वति तया जल्पिते कुमारः । तत् तथा कृत्वा तुष्टेन तस्यै कुमारीकृते निजकम् ॥४१॥ सर्वाङ्गीणमाभरणं दत्तं, इतश्च तया संलप्तम् । युष्माभिः सममिहास्ति किमपि वक्तव्यमेकान्ते ॥४२॥ ततश्च कुमारदृष्टया चोदित उत्थितो जनः सर्वः । ततो विज्ञप्तस्तया कुमारो, विज्ञपयतीति कुमारी ॥४३॥ जीवितमायत्तं तव किन्तु मम नाथ ! मन्दभाग्यायाः । तव शरीरे संभोगयोग्यता कतिपयदिनान्ते ॥४४॥ भोगान्तरायकारणविगमे भविष्यतीति तव कथनार्थम् । सहसाऽपटुत्वं दर्शयित्वा लोकानां मध्ये ॥४॥ अद्य स्वयंवरमाला नो प्रक्षिप्ता, प्रभातसमये । क्षेप्तव्येति दूतीवचनं श्रुत्वा तदभिमुखम् ॥४६॥ भणति गुणराजकुमारो यद्यपि खल्वतिदुष्करमिदं मम । यत् तयाऽसंभोगस्तथापि खल्वाज्ञापयति यत्कुमारी ॥ तदेव प्रमाणमिति विसृष्टा सा गता च तत्पार्श्वम् । तद्वृत्तान्तः सर्वः कथितः कुमार्या एकान्ते ॥४८॥ ततो द्वितीयदिने तया स्वयंवरामण्डपे तत्कण्ठे । नृपचक्रसमक्षमेव क्षिप्ता कुसुमानां वरमाला ॥४९॥ सर्व नरेन्द्रचक्रं सम्मान्य विसृष्टं राज्ञा । गुणराजकुमारेण परिणीता सा नृपाङ्गहा ॥५०॥ कतिपयदिनावसाने प्राप्तः शौर्य पुरे सह तया । कृतगुरुजनोपचारा मुक्ता साऽन्यधवलगृहे ॥११॥ कुमारोऽपि निजावासे प्राप्तो मित्रैः परिगतस्तत्र । दौगुन्दुक इव देवः क्रीडति विचित्रक्रीडाभिः ॥१२॥ ततः प्रतिदिनमपि गच्छति तद्भवने रमते विविधक्रीडाभिः । तया समं प्रीत्या दिनानि गच्छन्ति कुमारस्य ।। न च तस्या अभिप्रायं लक्षयति सुविचक्षणोऽपि वरकुमारः । ततश्च स खिद्यते केनोपायेन स ज्ञेयः ॥५४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org