________________
साहूण दुर्गुछाए जिणधम्मफलम्मि संसदमणस्स । दुहदंदोली जायइ जह जाया भक्खरदियस्स ॥ १ तथाहि ;
अfor se भरवासे कामिणिवयणंव रयणरमणीयं । सुहधामदीहरच्छं नगरं नामेण गिरिनगरं ||२॥ संतिकिरिया कुसलो दुहापि जन्नपिओ दिओ अत्थि । सच्छंदोवि परवसो नामेणं विस्स भूइति ॥ ३ ॥ तत्थ पिया घरिणी सरणी सरणीव नेहसस्सस्स । भत्तावि हु भत्तारे नो अणुयत्तेइ भत्तारं ||४|| भक्खरभाणुभिहाणा दुवेव पाणपिया सुया ताणं । नवजोव्वणाभिरामा रमंति ते काणणाई ||५|| अहन्नया वसंते उवसंते गिम्हनिवबलं पत्तं । रवितावयवा ओलियैम्मेणं जणमभिभवंत ||६|| तो नणिहारचंदणपंकजलदाइसाहणवलेणं । कहकहवि हु गिम्हबलं रुंभेइ जणो वियंभतं ||७|| ar भाणुभक्खरेहिं वणगहणासन्नवत्तिणि सरम्मि । कीलतेहिं जुबई दिट्ठा निभरंभव्व ||८|| तो तीए रूवसोहा मोहिया जाव कट्ठनिच्चिट्ठा । ते ठंति ताव तीएवि सदयं संभासिया एवं || ९ || के तुभे किं जाया निचेट्टा, ते भांति तुह रूवं । द अदिपुव्वं एगग्गमणा पलोयंता ॥ १० ॥ तो सविआरं तेसि सोच्चा पच्चुत्तरं तरलदिट्ठी | ताण हिययाणि हरिडं चलिया कमलाणि उच्चिणि ।। तो कुवियन्व तुरंता लग्गा तष्पिट्टओ तओ सावि । वंचेउं तद्दिहिं कत्थवि लीणा निगुंजम्मि || १२ || ती दिसाए तेवि हु गच्छंता एवमेव भुलमणा । पासंति मुणि एगं मयणं संपत्तमुत्तिव ||१३|| तो तम्म दिवस संपत्ते तम्मणाउ ओसरिओ । मयणो हरिणो हरिणोन्व ते तओ गरुयभत्तीए ॥
1
साधूनां जुगुप्सया जिनधर्मफले संशयिमनसः । दुःखद्वन्द्वाली जायते यथा जाता भास्करद्विजस्य ॥१॥ अस्तीह भरतवर्षे कामिनीवदनमिव रचनारमणीयम् । सुखधामदीर्घरथ्यं ( वक्षं) नगरं नाम्ना गिरिनगरम्॥२॥ शान्तिक्रियासु कुशलो द्विधाऽपि यज्ञ (जन्य ) प्रियो द्विजोऽस्ति । स्वच्छन्दोऽपि परवशो नाम्ना विश्वभूतिरिति ॥ तस्यास्ति प्रिया गृहिणी सरणिः सरणिरिव स्नेह सस्यस्य । भक्तापि खलु भर्तरि नो अनुवर्तते भर्तारम् ॥४॥ भास्करभान्वभिधानौ द्वावपि प्राणप्रियौ सुतौ तयोः । नवयौवनाभिरामौ रमाते तौ काननादिषु ||५|| अथान्यदा वसन्त उपशान्ते ग्रीष्मनृपबलं प्राप्तम् । रवितापलूतावातालिघर्मेण जनमभिभवत् ॥ ६ ॥ ततो नलिनहारचन्दनपङ्कजलार्द्रादिसाधनबलेन । कथंकथमपि खलु ग्रीष्मबलं रुणद्धि जनो विजृम्भमाणम् || तदा भानुभास्कराभ्यां वनगहनासन्नवर्तिनि सरासे । क्रीड्यां युवतिर्दृष्टा निर्दम्भरम्भेव ||८|| ततस्तस्या रूपशोभया मोहितौ यावत्काष्ठनिश्चेष्टौ । तौ तिष्ठतस्तावत्तयापि सदयं संभाषितावेवम् ||९|| कौ युवां किं जातौ निश्चष्टौ, तौ भणतस्तव रूपम् । दृष्ट्राऽदृष्टपूर्वमेकाग्रमनसौ प्रलोकमानौ ॥ १० ॥ ततः सविकारं तयोः श्रुत्वा प्रत्युत्तरं तरलदृष्टिः । तयोर्हृदये हर्तुं चलिता कमलान्युच्चेतुम् ॥ ११ ॥ ततः कुपिताविव त्वरमाणौ लग्नौ तत्पृष्ठतस्ततः सापि । वञ्चयित्वा तद्दृष्टिं कुत्रापि लीना निकुञ्ज ॥१२॥ तस्यां दिशि तावपि हि गच्छन्तावेवमेव भ्रष्टमनसौ । पश्यतो मुनिमेकं मदनं संप्राप्तमूर्तिमिव ॥ १३ ॥ ततस्तस्मिन् दृष्टिविषये संप्राप्ते तन्मनसोऽपसृतः । मदनो हरेर्हरिण इव तौ तो गुरुभक्त्या ॥१४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org