________________
सुंदरकहा। पल्लीवइणो अइपवरसूरनिम्भिचभिच्चवग्गस्स । लद्धजयस्स रणेसु उवरि सो पेसिओ रना ॥९९॥ आएसाणतरमेव पत्थिओ सो ठिओ ससीमाए । तस्स विसज्जइ दूयं सो तं गंतु भणइ एवं ॥१०॥ सोहडसुहडो तुह उवरि पेसिओ नरवरेण भूवइणा। तो तस्स कुणसु सेवं जइ इच्छसि अप्पणो कुसलं ॥ सो भणइ तुज्झ जीहाछेयं न हु कारवेमि दुउत्ति । तो गंतु इय पभणसु सोहडं मज्झ वयणेणं ॥१०२॥ एसो हमागउचिय ता पविसे कयंतवयणम्मि । जइ महसि ता पडिक्खसु एत्थ ठिओ चेव दिणदसगं ।। दृएणं पडिवयणे कहिए तो सोहडो तओ चलिओ । पल्लिवईवि ससिन्नो मिलियाई दोनिवि बलाई ॥ तो सोहडेण भणिया नियसुहडा मज्झ पिट्ठभायम्मि । परसिन्नपहारागोयरम्मि भोचिट्ठह नियंता॥१०५॥ सो पल्लिवई चिंतइ उवेहिओ एस निययसिन्नेण । तो भणिओ चय सत्यं अजवि रक्खेमि तुह पाणे ॥ सो भणइ तुज्झ पाणा मह रुटे अप्पणो च्चिय दुरक्खा । मज्झ हरिस्स न गन्नं तुम्हेहिं सियाललक्खेहिं ॥ परिहरिय खत्तधम्मं तेण ससिन्नेण तस्स एक्कस्स । पहरिउमारद्धं एककालमइकोहवसगेण ॥१०८॥ मुक्काइं पहरणाई तेहिं सरीराउ तस्स उप्फिडिउं । जेहिं चिय मुक्काई हणंति तेसिं सरीराइं ॥१०९॥ इय नियपहरणजज्जरदेहे भग्गम्मि तस्स सेन्नम्मि। उप्पाडिय आणीओ पल्लिचई निययसिन्नम्मि ।।११०॥ पडिगाहियं च सव्वं पहरणआहरणवाहणाईयं । गंतूणं तं पल्लिं सव्वस्सं तस्स चित्तूण ॥१११॥ भंजाविऊण घाए पल्लिवई कारिओ पडुसरीरो । सव्वस्सेणं सह पेसिओ य नरनाहपासम्मि ॥११२॥
ततो दत्त्वा प्रसादं किञ्चिन्मानं समर्प्य सैन्यम् । विन्ध्याचलविषमप्रदेशवासिनः समरवीरस्य ॥९८॥ पल्लीपतेरतिप्रवरशूरनिर्भृत्यभृत्यवर्गस्य । लब्धजयस्य रणेषुपरि स प्रेषितो राज्ञा ॥१९॥ आदेशानन्तरमेव प्रस्थितः स स्थितः स्वसीम्नि । तस्मै विसृजात दूतं स तं गत्वा भणत्येवम् ॥१०॥ सौभटसुभटस्तवोपरि प्रेषितो नरवरेण भूपतिना । ततस्तस्य कुरुष्व सेवां यदीच्छस्यात्मनः कुशलम् ॥१०१॥ स भणति तव जिह्वाच्छेदं न खलु कारयामि दूत इति । ततो गत्वेति प्रभण सौभटं मम वचनेन ॥१०२॥ एषोऽहमागत एव तावत् प्रवेष्टुं कृतान्तवदने । यदि कासासि तदा प्रतीक्षस्वात्र स्थित एव दिनदशकम् १०३ दूतेन प्रतिवचने कथिते ततः सौभटस्ततश्चलितः । पल्लीपतिरपि ससैन्यो मिलिते द्वे अपि बले ॥१०४॥ ततः सौभटेन भणिता निजसुभटा मम पृष्ठभागे । परसैन्यप्रहारागोचरे भोस्तिष्ठत पश्यन्तः ॥१०५॥ स पल्लीपतिश्चिन्तयत्युपेक्षित एष निजसैन्येन । ततो भणितस्त्यज शस्त्रमद्यापि रक्षामि तव प्राणान् ॥१०॥ स भणति तव प्राणा माय रुष्ट आत्मन एव दूरक्षाः । मम हरेर्न गणना युष्माकं शृगाललक्षाणाम् ॥१०७॥ परिहत्य क्षत्रधर्म तेन ससैन्येन तमेकम् । प्रहर्तुमारब्धमेककालमतिक्रोधवशगेन ॥१०॥ मुक्तानि प्रहरणानि तैः शरीरात् तस्योद्मश्य । यैरेव मुक्तानि घ्नन्ति तेषां शरीराणि ॥१०९॥ इति निजप्रहरणजर्जरदेहे भग्ने तस्य सैन्ये । उत्पाट्यानीतः पल्लीपातर्निजसैन्ये ॥११०॥ परिग्राहितं च सर्व प्रहरणाभरणवाहनादिकम् । गत्वा तां पल्ली सर्वस्वं तस्य गृहीत्वा ॥१११॥ भञ्जयित्वा घातान् पल्लीपतिः कारितः पटुशरीरः । सर्वस्वेन सह प्रेषितश्च नरनाथपार्थे ॥११२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org