________________
सुपासनाह-चरिअम्मिसंमाणिऊण बहुयं सुवन्नवत्थाइएहिं वत्थूहिं । मोक्कलिओ सो पहिओ कप्पडिओ पुण नियम्मि गिहे।५८॥ धरिओ कइवि दिणाई संपइ पुण पट्टिओ सदेसम्मि । वोलाविउं य एएण सह अहं एत्थ संपत्तो॥५९॥ एत्थवि निसुया वत्ता जह दह्रो सुंदरो विसहरेण । तो एस इहाणीओ मएत्ति सो भणइ सुलु कय।।६०॥ कप्पडिएण तहेव य पउंजिओ पुव्ववनियपओगो । नहु थेवोवि विसेसो संजाओ तस्स विसविसए ॥ इय जं विससमणट्ठा किज्जइ अन्नपि तस्स तं सव्वं । होइ अणत्थफलं चिय अफलं वा जायए किंपि । ता आदिन्नोप्फुनो जा चिट्ठइ खेमचंदवणिप्पवरो । ता केणवि आगंतु निवेइयं एरिसं तस्स ॥१३॥ जह चूयरुक्खहिट्ठा दिट्टो मुणिपुंगवो मए एको । नासग्गनिसियदिट्ठी अइधम्मिट्ठो परमजोगी ॥६४॥ तो नस्स पायमूले खिप्पउ एसो भणिजउ एवं । जह सप्पदट्ठमेयं जीवावसु परमकारुणिय ! ॥६५॥ तो तव्वयणाणतरमारोवेऊण पवरसिवियाए । नीओ साहुसयासं तयभिमुहं भणियमेयं च ॥६६॥ पन्नवसि दयाधम्मं जइ सम्मं मुणसि जिणमयरहरसं । ता सामि ! मज्झ मित्तं जीवावसु इय निसामेउं । नय किंपि मुणी जंपइ जा ता जक्खेण अवयरिय पत्ते । भणियं इमेण महवासठाणकंकेल्लिणो डालं ॥ भग्गं, तो रुटेणं इमस्स एयं कयं मए सव्वं । मुणिचरणरेणुतिलयं ता भाले कुणह एयस्स ॥६९॥ जेणेसुज्झत्ति मुच्चइ विसवियणाए विणावि जत्तेण । जम्हा महाणुभावाण दसणं सव्वदुहहरणं ।।७०॥ एसो महाणुभावो निस्संगो निम्ममो निरारंभो । मंतताइविरओ निरओ निरयप्पहविभंगे ॥७॥ तो तेणं हिटेणं कयं तहच्चेव सोवि विसमुक्को । उट्टे तक्खणं चिय सुत्तविउठ्ठव्व विम्हइओ ॥७२॥
संमान्य बहु सुवर्णवस्त्रादिकैर्वस्तुभिः । विसृष्टः स पथिकः कार्पटिकः पुनर्निजे गृहे ॥१८॥ धृतः कत्यपि दिनानि संप्रति पुनः प्रस्थितः स्वदेशे । गमयितुं चैतेन सहाहमत्र संप्राप्तः ॥१९॥ अत्रापि श्रुता वार्ता यथा दष्टः सुन्दरो विषधरेण । तत एष इहानीतो मयेति स भणति सुष्टु कृतम् ॥६०॥ कार्पटिकेन तथैव च प्रयुक्तः पूर्ववर्णितप्रयोगः । नच स्तोकोऽपि विशेषः संजातस्तस्य विषविषये ॥६१॥ इति यद् विषशमनार्थ क्रियतेऽन्यदपि तस्य तत् सर्वम् । भवत्यनर्थफलमेवाफलं वा जायते किमपि ॥१२॥ तस्मादादीपूर्णो यावत्तिष्ठति क्षेमचन्द्रवणिक्प्रवरः । तावत्केनाप्यागत्य निवेदितादृशं तस्मै ॥६॥ यथा चूतवृक्षस्याधो दृष्टो मुनिपुङ्गवो मयैकः । नासाग्रन्यस्तदृष्टिरतिधर्मिष्ठः परमयोगी ॥६४॥ ततस्तस्य पादमूले क्षिप्यतामेष भण्यतामेवम् । यथा सर्पदष्टमतं जीवय परमकारुणिक ! ॥६५॥ ततस्तद्वचनानन्तरमारोप्य प्रवरशिबिकायाम् । नीतः साधुसकाशं तदभिमुखं भणितमेतच्च ॥६६॥ प्रज्ञापयसि दयाधर्म यदि सम्यग्जानासि जिनमतरहस्यम् । तदा स्वामिन् ! मम मित्त्रं जीवयेति निशम्य ॥६७॥ नच किमपि मुनिर्जल्पति यावत्तावद् यक्षेणावतीर्य पत्रे । भणितमनेन मद्वासस्थानककेल्लेः शाखा ॥६॥ भग्ना, ततो रुष्टेनास्यैतत् कृतं मया सर्वम् । मुनिचरणरेणुतिलकं तस्माद् भाले कुरुतैतस्य ॥६९॥ येनैष झटिति मुच्यते विषवेदनया विनापि यत्नेन । यस्मान्महानुभावानां दर्शनं सर्वदुःखहरणम् ॥७॥ एष महानुमावो निस्सको निर्ममो निरारम्भः । मन्त्रतन्त्रादिविरतो निरतो निरयपथविभङ्गे ॥७१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org