________________
सुपासनाह-चरिअम्मिताओ तयवत्थाओ तं दट्टुं अमयसिंचयाउन्च । उवलद्धचेयणाओ तिरियच्छीओ पलोयंति ॥८॥ देवी भणइ नरेसर ! इमस्स लहुबंधुणा विसेणेण । गंतुणं नियनयरे सेणस्सइदारुणं वसणं ॥८६॥ कहिउँ जणओ जणणी सयणो तह परियणो पुरजणो य । दुहसायरम्मि छूढो नियमइउक्करिसहिढेण ॥ जिणवरमए दढत्तं सेणस्स असग्गहं मइब्भंसं । पयडतेणं, ता जामि तत्थ तेसिं जणेमि घिई ॥८॥ इय भणिऊणं देवी सुसेणखयरस्स सेणतणुकुसलं । कहिउँ सवित्थरं तो सहसा असणी जाया ॥८९।। एत्तो य सुसेणोवि हु पुत्तस्स अमंगलं पडिहणे । जिणभवणपूयपुव्वं वद्धावणयं पवटेइ ॥९०॥ नयरजणोवि समग्गो अचंतविसप्पमाणआणंदो । नच्चइ गायइ हसई य परोप्परं पुन्नपत्ताई ॥९१॥ तं तह दटुं आणंदगुंदलं तो विसेणखयरोवि । भूविन्भमखग्गेहिं खंडिजंतो पुरजणेण ॥९२॥ लज्जामइलियवयणो ईसाविनडिज्जमाणचित्तो य । परिचत्तसयणसंगो भमिउं बहुएसु देसेसु ॥९॥ अवसट्टो संतो कालं कालंतरम्मि काऊण। भमइ चिरं संसारे पारणं दक्खिओ दीणो ॥१४॥ सेणोवि सुसेणेणं जणएणं ठाविओ नियपयम्मि । वित्तविवाहो नियनयरमागओ चरिमसमयम्मि ॥१५॥ सेणखयरोवि समग विमलाकमलाहिं विलसिउ सुचिरं । समए पुन्नं परिपालिऊण तह खयररायत्तं ॥१६॥ ऊसप्पिऊण जिणनाहसासण नासणं भवदुहाणं । रज्जधुराधरणखमं ठविउ कमलासुयं रजे ॥१७॥ विमलाकमलाहिं समं अन्नणं परियणेण पउरेण । दिक्ख पालिय पत्तो सासयसोक्खम्मि मोक्खम्मि ॥९८॥
ततो नगरोत्सवमाज्ञप्य नरवरः सहर्ष सविस्तारः । देव्या सह गत्वाऽऽनयति तं करिवरारूढम् ॥८४॥ ते तदवस्थे तं दृष्ट्वाऽमृतसिक्ते इव । उपलब्धचेतने तिर्यगक्ष्यौ प्रलोकाते ॥८५॥ देवी भणति नरेश्वर ! अस्य लघुबन्धुना विषेणेन । गत्वा निजनगरे सेनस्यातिदारुणं व्यसनम् ॥८६॥ कथयित्वा जनको जननी स्वजनस्तथा परिजनः पुरजनश्च । दुःखसागरे क्षिप्तो निजमत्युत्कर्षहृष्टेन ॥८७॥ जिनवरमते दृढत्वं सेनस्यासद्ग्रहं मतिभ्रंशम् । प्रकटयता, तस्माद्यामि तत्र तेषां जनयामि धृतिम् ॥८॥ इति भाणत्वा देवी सुषेणखचरस्य सेनतनुकुशलम् । कथयित्वा सविस्तरं ततः सहसाऽदर्शना जाता ॥८९॥ इतश्च सुषेणोऽपि खलु पुत्रस्यामङ्गलं प्रतिहन्तुम् । जिनभवनपूजापूर्व वर्धापनकं प्रवर्तयाति ॥१०॥ नगरजनोऽपि समग्रोऽत्यन्तविसर्पदानन्दः । नृत्यति गायति हसति च परस्परं पूर्णपात्रादिः ॥९१॥ तं तथा दृष्ट्वाऽऽनन्दगुन्दलं ततो विषेणखचरोऽपि । ध्रुविभ्रमखङ्गैः खण्ड्यमानः पुरजनेन ॥९२॥ लन्जामलिनितवदन ईर्ष्याविनट्यमानचित्तश्च । परित्यक्तस्वजनसङ्गो भ्रान्त्वा बहुकेषु देशेषु ॥१३॥ आर्तवशातः सन काल कालान्तरे कृत्वा । भ्रमति चिरं संसारे प्रायेण दुःखितो दीनः ॥९४॥ सेनापि सुषेणेन जनकेन स्थापितो निजपदे । वृत्तविवाहो निजनगरमागतश्चरमसमये ॥९॥ सेनखचरोऽपि समं विमलाकमलाभ्यां विलस्य सुचिरम् । समये पूर्ण परिपाल्य तथा खचरराजत्वम् ॥१६॥ उत्सj जिननाथशासन नाशनं भवदुःखानाम् । राज्यधुरधरणक्षमं स्थापयित्वा कमलासुतं राज्ये ॥९७॥ विमलाकमलाभ्यां सममन्येन परिजनेन पौरेण । दीक्षां पालयित्वा प्राप्तः शाश्वतसौख्ये मोक्षे ॥९८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org