Supasnahachariyam Part 01

SR No.: 003240
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1918
Total Pages: 282
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 18 MB

Page 136

मणिसिंहकहा।
१२६ " यद्वपुरतिरमणीयं स्त्रीजनकमनीयमनभिभवनीयम् । यत्साम्राज्यमखण्डं तत्खण्डं धर्मलाभेक्षोः ।" एयं च किसीए कडंगरंव, परमत्थओ फलं मोक्खो । धम्मस्स सुचिन्नस्सेह अवितहो सो यजिणभणिओ ॥ तत्तो अपत्तपुव्वे जिणधम्मे सम्ममायरं कुणह । जेण दुहलहरिरुदं भवसमुदं लहुँ तरह ॥१६॥ सो दुविगप्पो कहिओ जिणेहिं जियरागदोसमोहेहिं । साहुगिहिभेयभिन्नो पढमो य महव्वयाइओ॥१७॥ बीओ बारसभेओ मूलं दुण्डंपि तेसिं सम्मत्तं । तं संकाइविमुक्कं जीवाइतत्तसदहणं ॥१८॥ सुरनरवरकयसेवो अरिहं देवो सुसाहुणो गुरुणो । इय सम्मत्तं वुत्तं तबिवरीयं तु मिच्छत्तं ॥१९॥ भालयलमिलियकरकमलसंपुडो विन्नवेइ तं साहुं । मणिसिहनामा नमिउ भयवं ! पढमस्स असमत्था॥२०॥ बीयस्सवि असमत्था तहावि तुह दंसणं अमोहंति । पसिय सम्मत्तमित्तो दिज्जउ अम्हाण जिणधम्मो ॥ जइ जोग्गया मुणीसर! अम्हाणं अत्थि, तो मुणी भणइ। रयणाण महग्याणवि रयणनिहीवि हुन किं ठाणं? ।। इय भणिऊण मुणिणा करुणारसवासियंतकरणेण । आरोवियं विहीए सम्मत्तं ताण दोण्हंपि ॥२३॥ तह कहिया तस्स गुणा सवित्थरं साहिया य दोसावि । तकारयाण कहिउ सुरनारयसुक्खदुक्खाई ॥२४॥ उप्पइओ मुणिवसहो तेवि य पत्ता नियम्मि गेहम्मि । पिउणो कहंति जह अज्जताय ! जमुणानईकूले ॥ सम्मत्तमूलपसरियसुद्धमहव्वयविसालखधालो । सप्पसरसमिइगुत्तीमहल्लसाहो दमपवालो ॥२६॥ सुरनरसुहकुसुमड्ढो गुणगंधड्ढो न रायदवदड्ढो । सउणजणजणियसद्दो मोक्रवफलड्ढो खमारूढो ॥२७॥ भवगिम्हतवियजणकयनिव्वुझ्देसणसुसीयलच्छाओ। पणयजणकप्पविडवी अम्हेहिं मुणिवरो दिट्ठो॥२८॥ एतच्च कृष्यास्तृणमिव, परमार्थतः फलं मोक्षः । धर्मस्य सुचीर्णस्येहावितथः स च जिनभणितः ॥१५॥ ततोऽप्राप्तपूर्वे जिनधर्मे सम्यगादरं कुरुत । येन दुःखलहरीरुद्रं भवसमुद्र लघु तरत ॥१६॥ स द्विविकल्पः कथितो जिनैर्जितरागद्वेषमोहैः । साधुगृहिभेदभिन्नः प्रथमश्च महाव्रतादिकः ॥१७॥ द्वितीयो द्वादशभेदो मूलं द्वयोरपि तयोः सम्यक्त्वम् । तच्छङ्कादिविमुक्तं जीवादितत्त्वश्रद्धानम् ॥१८॥ सुरनरवरकृतसेवोऽर्हन् देवः सुसाधवो गुरवः । इति सम्यक्त्वमुक्तं तद्विपरीतं तु मिथ्यात्वम् ॥१९॥ भालतलमिलितकरकमलसंपुटो विज्ञपयति तं साधुम् । मणिसिंहनामा नत्वा भगवन् ! प्रथमायासमर्थों ॥२०॥ द्वितीयायाप्यसमौँ तथापि तव दर्शनममोघमिति । प्रसद्य सम्यक्त्वमात्रो दीयतामावाभ्यां जिनधर्मः ॥२१॥ यदि योग्यता मुनीश्वर ! आवयोरस्ति, ततो मुनिर्भणति । रत्नानां महार्वाणामपि रत्ननिधिरपि हि न किं स्थानम् ॥ इति भणित्वा मुनिना करुणारसवासितान्तःकरणेन । आरोपितं विधिना सम्यक्त्वं तयोर्द्वयोरपि ॥२३॥ तथा कथितास्तस्य गुणाः सविस्तरं कथिताश्च दोषा अपि । तत्कारकाणां कथयित्वा सुरनारकसुखदुःखानि ॥ उत्पतितो मुनिवृषभस्तावपि च प्राप्तौ निजे गेहे । पितरं कथयतो यथाऽद्य तात! यमुनानदीकूले ॥२५॥ सम्यक्त्वमूलप्रसृतशुद्धमहाव्रतविशालस्कन्धः । सप्रसरसमितिगुप्तिमहाशाखो दमप्रवालः ॥२६॥ पुरनरसुखकुसुमात्यो गुणगन्धाढ्यो न रागदवदग्धः । शकुन(रूढ)जनजनितशब्दा मोक्षफलाढ्यो क्षमारूढः ॥२७॥
१ ग. पंच।