________________
११८
सुपासनाह - चरिअम्मि
भइ नरिंदो जुत्तं अवनवाओ जहा तहा लोए । जेण पयट्टो नूणं गरुयाणवि हर माह || २०५ ||
उक्तं च;
"विरुद्धस्तथ्यो वा भवतु वितथो वा किमपरं प्रतीतः सर्वस्मिन् हरति महिमानं जनरवः ।
तुलोत्तीर्णस्यापि प्रकटनिहताशेषतमसो, खेस्तादृक् तेजो न हि भवति कन्यां गत इति ॥ " देवो जाइ एवं जणेण भणियम्मि दिव्वठाणम्मि | गंतुं हकारावर महलिये पेसिउं देवि ॥ २०६ ॥ पारेवि पोसहं सा वि विहीए जिणवरिंदेवि । सिवियं समारुहेडं संपत्ता दिव्वभूमी || २०७|| अंतेरपि दुल्लदेवी मुहं महल्लियामुहओ । विन्नविडं नरनाहं, अवलोयइ जवणियंतरियं ॥ २०८ ॥ जाओ न रक्खोहो मिलिओ लोओ वियभिओ सहो । चंपयमालादेवीए सोहणं अज्ज होउत्ति || २०९ ॥ अह पज्जलिओ जलणो तवियं तवयम्मि तिलमइपरं । कारणियनिउत्तेहिं पुरिसेहिं पुरो य देवीए ॥ जह जह पजल सिही तिल्लं उल्लसइ बहललहरीहि । तह तह जणहिययाई तन्निहियाईव डज्यंति || २११ ॥ माहिगरणिएहिं पक्खित्तो जाव मासओ तत्थ । ताव सहसत्ति अकम्हा पलयानलसंनिभो अनलो ॥ पज्जलिओ सव्वत्तो तडयडरावेहिं भरियनहविवरो । खडहडखुडं तपासाय सिहर तुट्टंतकोट्टतडो ॥ २१३॥ मायावि पि पुत्तं पुत्तो जणणिपि मिल्लिउं झत्ति । पासायसेलसालग्गलग्गओ गरुयधाहाहिं || २१४ || पुक्करइ रुयइ विलवर हा हा हा पुत्त ! माइ ! जणसदो | वित्थरिओ तह गयणे सासणदेवीए इय भणियं ॥ कित्तिमित्तं एवं चंद्रकला निम्मलाए देवीए । आरोवंताणयसं तुम्हाणं अप्पवेरीणं ? || २१६ ॥ इय सुणिउंनयरजणो भयभीओ निवडिऊण चलणेसु । चंपयमालाभिमुहं एवं भणिउं समारद्धो ॥ २१७॥
भणति नरेन्द्रो युक्तमवर्णवादो यथा तथा लोके । येन प्रवृत्तो नूनं गुरूणामपि हरति माहात्म्यम् ॥२०५॥ देवो जानात्येवं जनेन भणिते दिव्यस्थाने । गत्वा हक्कारयति वृद्धां प्रेष्य देवीम् ॥ २०६ ॥ पारयित्वा पौषधं सा पूजयित्वा विधिना जिनवरेन्द्रानपि । शिबिकां समास्य संप्राप्ता दिव्यभूमौ ॥२०७॥ अन्तःपुरमपि दुलर्भदेवीप्रमुखं वृद्धामुखतः । विज्ञप्य नरनाथम्, अवलोकते यवनिकान्तरितम् ॥२०८॥ जातो नगरक्षोभो मिलितो लोको विजृम्भितः शब्दः । चम्पकमालादेव्याः शोभनमद्य भवत्विति ॥ २०९॥ अथ प्रज्वलितो ज्वलनस्तापितं कटाहे तैलमतिप्रचुरम् । कारणिक नियुक्तैः पुरुषैः पुरश्च देव्याः ॥ २९०॥ यथा यथा प्रज्वलति शिखी तैलमुल्लसति बहललहरीभिः । तथा तथा जनहृदयानि तन्निहितानीव दह्यन्ते ॥ २१९ ॥ धर्माधिकरणिकैः प्रक्षिप्तो यावन्माषकस्तत्र । तावत् सह सत्यकस्मात्प्रलयानलसंनिभोऽनलः ॥ २१२ ॥ प्रज्वलितः सर्वतस्तटतटरावैर्भृतनभोविवरः । खटखट खटत्प्रासादशिखर त्रुट्यत्कोट्टतटः ॥ २९३ ॥ मातापि प्रियं पुत्रं पुत्रो जननीमपि मुक्त्वा झटिति । प्रासादशैलशालाग्रलग्नो गुरुस्वरैः ॥ २१४॥ पूत्करोति सोदति विलपति हा हा हा पुत्र ! मातः ! जनशब्दः । विस्तीर्णस्तथा गगने शासनदेव्येति भणितम् || कियन्मात्रमेतच्चन्द्रकलानिर्मलायां देव्याम् । आरोपयतामयशो युष्माकमात्मवैरिणाम् ? ॥२१६॥ इति श्रुत्वा नगरजनो भयभीतो निपत्य चरणयोः । चम्पकमालाभिमुखमेवं भणितुं समारब्धः || २१७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org