Page Text
________________
चंपयमालाकहा। नरसिरचूडामणिणो तुह तरइ न कोइ गुणगणं गणिउं । पचक्खदिट्ठदोसेवि परियणे जस्स इय करुणा ॥ उच्छिट्ठभोयणस्सव चत्ते भोगे तए मह तणुस्स । चूडामणीए दाउं उवओगं इय मए नायं ॥१९३॥ जह सिज्जाए पुरिसो पिएण दिट्ठो मए सह लुलंतो। लोएवि इय अकित्ती दिन्नुवओगे पुणो नाया॥ जणपच्चक्खं ता किंचि देह मह नाह दारुणं दिव्वं । जेणेस अयसपडहो वज्जतो विरमए मज्झ ॥१९५॥ दिव्युत्तिन्ना जुतिं तह नियनाहस्स परिकहिस्सामि । परपुरिसदसणं इंदियालतुल्लं जहा मुणइ ॥१९६।। भणइ निवो कइया तं कायव्वं, भणइ सा पभायम्मि । किं पुण तं, पउरमहल्लयाणं जं संमयं होही । एवं होउत्ति तओ भणिउं आपुच्छिउं च तं देविं । विहियतस्समयकिच्चो सुत्तो अन्नत्थ गंतूणं ॥१९८॥ अह पडिबुद्धो चिंतइ निसावसाणम्मि कहवि दिव्ववसा । जइ एसा न विसुज्झइ ता दुत्तरमम्ह वसणमिणं ।। इय पुणरुत्तं चिंताउरस्म दोलायमाणहिययस्स । सूइयमह कालनिवेयएण मुरुग्गमसरूवं ॥२०॥ तद्यथा"आसीस्त्वं निशि राजभक्तहृदयेतीालुना वज्रिणा, प्रातः शङ्कित एव दिव्यपदवीं गत्वात्मनः शुद्धये ।
ऊर्वोत्तापितवार्धितापकतलादाकृष्य मुक्तो बहिः, प्राच्यासौ नृप ! तप्तमाषक इव प्रद्योतनो द्योतते ॥" इय सोउं परिचिंतइ सुज्झइ एसा सुनिच्छियं दिव्वे । दिव्वंपि दिव्ववाणीए मूइयं होउ इममेव ॥२०१॥ तो विहियगोसकिच्चो सदाविय परिजणं पुरजणं च । धम्माहिगरणिए तह पभणइ एवं जहा भो भो !॥ चंपयमाला देवी दुस्सीला एरिसो जणपवाओ । देवीए सुओ सा भणइ दिव्यसुद्धच्चिय जिमिस्सं ॥२०३॥ निच्छिओ मं तं पुण तत्तमासओ ता करेह सामग्गिं । भणइ जणो पामरवयणमित्तओ किं इमं जुत्तं ?॥
नरशिरश्चूडामणेस्तव शक्नोति न कोऽपि गुणगणं गणयितुम् । प्रत्यक्षदृष्टदोषेऽपि परिजने यस्येयं करुणा ॥ उच्छिष्टभोजनस्येव त्यक्ते भोगे त्वया मम तनोः । चूडामणौ दत्त्वोपयोगमिति मया ज्ञातम् ॥१९३॥ यथा शय्यायां पुरुषः प्रियेण दृष्टो मया सह लोठन् । लोकेऽपत्यकीर्त्तिर्दत्तोपयोगे पुनाता ॥१९४॥ जनप्रत्यक्षं तस्मात्किञ्चिद् देहि मम नाथ! दारुणं दिव्यम् । येनैषोऽयशःपटहो वाद्यमानो विरमति मम ॥१९॥ दिव्योत्तीर्णा युक्तिं तथा निजनाथं परिकथयिष्यामि । परपुरुषदर्शनमिन्द्रजालतुल्यं यथा जानाति ॥ १९६॥ भणति नृपः कदा तत्कर्तव्यम् , भणति सा प्रभाते । किं पुनस्तत् , पौरमहतां यत् समतं भवेत् ॥१९७॥ एवं भवत्विति सको भणित्वाऽऽपृच्छ्य च तां देवीम् । विहिततत्समयकृत्यः सुप्तोऽन्यत्र गत्वा ॥१९८॥ अथ प्रतिबुद्धश्चिन्तयति निशावसाने कथमपि दिव्यवशात्। यद्येषा न विशुद्ध्यति तदा दुस्तरमस्माकं व्यसनामिदम् इति भृशं चिन्तातुरस्य दोलायमानहृदयस्य । सूचितमथ कालनिवेदकेन सूरोद्गमस्वरूपम् ॥२००॥ इति श्रुत्वा परिचिन्तयति शुध्यत्येषा सुनिश्चितं दिव्ये । दिव्यमपि दिव्यवाण्या सूचितं भवत्विदमेव ॥२०१॥ ततो विहितप्रातःकृत्यः शब्दयित्वा परिजनं पुरजनं च । धर्माधिकरणिकांस्तथा प्रभणत्येवं यथा भो भोः !॥ चम्पकमाला देवी दुःशीलेदृशो जनप्रवादः । देव्या श्रुतः, सा भणति दिव्यशुद्धैव जेमिष्ये ॥२०३॥ निश्चितो मे तत्पुनस्तप्तमाषकस्तस्मात्कुरुत सामग्रीम् । भणति जनः पामरवचनमात्रतः किमिदं युक्तम् ? ॥२०४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |