________________
११६
सुपासनाह- चरिअम्मि
तहवि न पसलेसंपि वहइ तस्सुवरि चितए एवं । भोगंतरायमेयं तु मज्झ छम्मासगम णिज्जं ॥ १७९॥ किंतयमेr भोगा धम्मस्स मोहवसगेहिं । सेविज्जंति बुहेहिं अणाइअब्भासनडिएहिं ॥ १८० ॥ ता एएसिं विग्घे सविसेसं उज्जमेमि धम्मम्मि । सो च्चिय जं सयलसुहाण कारणं इय विचिते || १८१ ॥ कईयावि महुरकलयंठकंठ सज्झाइ पयट्टर, कईयावि गहियसुअंधकुसुम देवच्चणि बट्टइ ।
कईयावि बहुभवभमणभावण मणि भावइ, कईयावि सुद्धरम्मि जिणधम्मि लीण मणु ठाव ॥ १८२ ॥ इय एव विणोएहिं दिणं गमइ कुमइर हियसहियणसहिया । सामाइयअणुद्वाणपरा गमइ रयणि अरइरहिया ॥ अह अन्नदि भणिया महल्लियाए रहम्मि सा देवी। किं तइए स नरिंदो मंद सिणेहोव्व पडिहार ? ।। १८४ ॥ चंपयमाला जपइ चंदकलार्णव रमणरमणीणं । घडणाई विहडणाई पुणोवि घडणाई कालवा || १८५|| किञ्च ।
ashaaच्चिय विसया किंवागफलंव विरसपरिणामा । ते जइ सयमेव न संपडंति ता एत्थ किमजुत्तं ? ।। १८६ ॥ साइ होउ एवं किंपुण परपुरिससंगमपवाओ । लोयम्पि तुम्ह वट्टइ सो घट्टइ सुयणहिययाई ॥ १८७॥ पर चंपमाला केण पयारेण तं जणो भगइ । सा भणइ किर रमिज्जइ तुमए विज्जाहरो कोइ || १८८ ॥ चंपयमाला चिंतइ सच्च चूडामणीए जं नायं । लोएमि इय अकित्ती पयासिया तीइ, तो भाई ।। १८९ ॥ तह कहवि जइस्सं सज्जणाण तुम्हारिसाण वयणांई । परदुक्खदुक्खियाणं हवंति अइउज्जलाई जहा ॥ १९०॥ भणिऊण पसायं सावि उट्टिया नरवरोवि समयम्प्रि । वासभवणम्मि पत्तो चमयमालाए इय भणिओ ||
तथापि न प्रद्वेषलेशमपि वहति तस्योपरि चिन्तयत्येवम् । भोगान्तराय एष तु मम षण्मासगमनीयः ॥ १७९ ॥ किञ्चान्तराय एते भोगा धर्मस्य मोहवशगैः । सेव्यन्ते बुधैरनाद्यभ्यासनटितैः ॥ १८०॥
तत एतेषां विघ्ने सविशेषमुद्यच्छामि धर्मे । स एव यत् सकलसुखानां कारणमिति विचिन्त्य ॥ १८९॥ कदापि मधुरकलकण्ठकण्ठं स्वाध्याये प्रयतते, कदापि गृहीतसुगन्धकुसुमा देवार्चने वर्तते ।
कदापि बहुभवभ्रमणभावनां मनसि भावयति, कदापि शुद्धरम्ये जिनधर्मे लीनं मनः स्थापयति ॥१८२॥ इत्येवं विनोदैर्दिनं गमयति कुमतिरहितसखीजनसहिता । सामायिकानुष्ठानपरा गमयति रजनिमंरतिरहिता ॥
यदि भणिता महत्या रहास सा देवी । किं त्वयि स नरेन्द्रो मन्दस्नेह इव प्रतिभाति ? ॥ १८४ ॥ चम्पकमाला जल्पति चन्द्रकलानामिव रमणरमणीनाम् । घटनानि विघटनानि पुनरपि घटनानि कालवशात् ॥ त्यक्तव्या एव विषयाः किम्पाकफलमिव विरसपरिणामाः । ते यदि स्वयमेव न संपतन्ति तदाऽत्र किमयुक्तम् ॥ सा. भणति भवत्वेवं किन्तु परपुरुषसंगमप्रवादः । लोके तव वर्तते स घट्टते सुजनहृदयानि ॥ १८७॥ जल्पति चम्पकमाला केन प्रकारेण तज्जनो भणति । सा भणति किल रम्यते त्वया विद्याधरः कोऽपि ॥ १८८ ॥ चम्पकमाला चिन्तयति सत्यं चूडामणेर्यज्ज्ञातम् । लोकेऽपीत्य कीर्तिः प्रकाशिता तेन, ततो भणति ॥ १८९ ॥ तथा कथमपि यतिष्ये सज्जनानां युष्मादृशां वदनानि । परदुःखदुःखितानां भवन्त्यत्युज्ज्वलानि यथा ॥ १९० ॥ भणित्वा प्रसादं साप्युत्थिता नरवरोडापे समये । वासभवने प्राप्तश्चम्पकमालयेति भणितः ॥१९१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org