Page Text
________________
चंपयमालाकहा ।
पव्त्राइया पर्यं१इ इमीए रमणीगुणेहिं पवरेहिं । बहुमाणवयं अप्पा न ठाविओ नरवरिंदस्स ॥१३७॥ किंपुण सो मूढप्पा इ मन्नइ ठाविओ हमेयाए । जिणदेसियम्मि धम्मे परमप्पयपरम हेउम्मि ॥१३८॥ ता ती धम्म से कम्मि रायावि चितिही एसा । जह भणइ तहा न कुणइ इय वायालत्तमित्तमिणं ॥ ता तत्थेव जइस्सं वच्छे ! पच्छा कलंकदाणेवि । तुज्झ मणोरहरुक्खो होही संपुनफुलफलो ॥ १४० ॥ इय निच्छय विहे पत्ता पव्वाइया नियमढीए । दुल्लहदेवीवि तयं पइदिणमुवयरइ सविसेस ॥ १४१ ॥ तत्तो पइदियहं सा उवायसयसंकुला विचितेइ । को णु उवाओ जिणधम्मभंसणे होज्ज एईए ? || १४२ ॥ हुं नायं जह एसा अपत्त पुत्ता तओ पभायम्मि | गंतुं तीए सयासे आसीवाएण तोसेउं ॥ १४३ ॥ पुत्त उवायं साहेमि तीइ पकरेमि रक्खण्हवणाई । ओवाइयमाईयं इच्छावावेमि कालीए ॥ १४४ ॥ इय चिंति पाए पत्ता देवीए वासभवणम्मि । पडिहारीए सा पुव्वसंगया भणइ तं एवं || १४५ ।। सासु मं देवी, साविहु तं कुणइ भणइ एवं च । को आएसो तीए झत्ति विसज्जेहि दाराओ ।। १४६ ॥ देवीए इय भणिए पडिहारी विन्नवे जह एसा । देवीए दट्ठव्वा मज्झ पसायं विहेऊण || १४७॥ एवं होति तओ भणिए देवीइ, तं पवेसेइ । उवविद्या आसीसं दाउ सा भइ एगंते ॥ १४८ ॥ देवीए नत्थि पुत्त पुत्तविणासु वल्लहासुंपि । कालेण गलइ पिम्मं तह य अपुत्ताण न हु सुगई ॥ १४९ ॥ ताकुण मह भणियं गिरह मूलियं रक्खकंडेयसमेयं । मंतपवित्तं ण्हवणाइयं च कारेह मह हत्था || १५० ॥ तह कालीदेवीए पूयं काऊण तप्पणापुच्वं । सुयविसयं ओवा इयमिच्छसु तुह जेण होइ सुओ ॥ १५१ ॥
प्रव्राजिका प्रजल्पत्यनया रमणीगुणैः प्रवरैः । बहुमानपदमात्मा न स्थापितो नरवरेन्द्रस्य ॥१३७॥ किन्तु स मूढात्मेति मन्यते स्थापितोऽहमेतया । जिनदेशिते धर्मे परमपदपरमहेतौ ॥ १३८ ॥
तस्मात्तस्या धर्मभ्रंशे कृते राजापि चिन्तयिष्यत्येषा । यथा भणति तथा न करोतीति वाचालत्वमात्रमिदम् ॥ तस्मात्तत्रैव यतिष्ये वत्से ! पश्चात् कलङ्कदानेनापि । तव मनोरथवृक्षो भविष्यति संपूर्णफुल्लफलः ॥ ३४० ॥ इति निश्चयं विवाय प्राप्ता प्रवाजिका निजमठिकायाम् । दुर्लभदेव्यपि तां प्रतिदिनमुपचरति सविशेषम् ॥ १४१ ॥ ततः प्रतिदिवस सोपायशतसंकुला विचिन्तयति । को नूपायो जिनधर्मभ्रंशने भवेदेतस्याः १ ॥ १४२॥ हुं ज्ञातं यथैषाऽप्राप्तपुत्रा ततः प्रभाते । गत्वा तस्याः सकाश आशीर्वादेन तोषयित्वा ॥ १४३ ॥ पुत्रेोपायं कथयामि तस्याः प्रकरोमि रक्षास्नपनादि । उपयाचितादिकमेषयामि काल्याः ॥ १४४ ॥ इति चिन्तयित्वा प्रभाते प्राप्ता देव्या वासभवने । प्रतिहार्या सा पूर्वसंगता भणति तामेवम् ॥१४५॥ कथय मां देव्यै, सापि हि तत् करोति भणत्येवं च । क आदेशस्तस्या झटिति विज द्वारात् ॥ १४६ ॥ देव्येति भणिते प्रतिहारी विज्ञपयति यथैषा । देव्या द्रष्टव्या मयि प्रसादं विधाय ॥ १४७ ॥ एवं भवत्विति ततों भणिते देव्या, तां प्रवेशयति । उपविष्टाऽऽशिषं दत्त्वा सा भणत्येकान्ते ॥ १४८ ॥ देव्या नास्ति पुत्रः पुत्रविहीनासु वल्लभास्वपि । कालेन गलति प्रेम तथा चापुत्राणां न हि सुगतिः ॥१४९॥ तस्मात्कुरु मम भणितं गृहाण मूलिकां रक्षाकाण्डकसमेताम् । मन्त्रपवित्रां स्नपनादिकं च कारय मम हस्तेन ||
1
१५.
Jain Education International
११३
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |