Page Text
________________
चंपयमाला कहा ।
१०५
अह अन्नया कयाई उज्जाणमहूसवम्मि गमणत्थं । तुहपुष्वपुरिसखग्गं करे करेऊण जा चलिओ ॥ २८ ॥ तो जणणीए भणियं इज्जइ चेव खग्गरयणमिणं । न हु चालिज्जइ ता वच्छ ! गच्छ एवं विमोत्तूण ॥ २९ ॥ अमाणमप्पाणं मन्नतो सोवि पुव्वकम्मवसा । रयणीए पसुत्ताए सपरियणाएव जणणीए ॥ ३० ॥ सणियं सणियं सयणीययाउ गंतूण उववणस्संतो । वावीए निवडिओ विहडिओ य से पाणसंबंधो ॥ सन्वत्थ गविट्ठो सो अलहंतेणं पउत्तिमित्तंपि । जणणीपमुहजणेण तो तुह- पासम्मि धावणओ || ३२ ॥ संपेसिओ कुरंगो एही सो संपयम्मि एत्थेव । तक्खणमह पडिहारेण मूइओ सोवि संपत्ती ||३३|| नरनाहं अमरगुरुं च नमिय तं तह कहेइ सो सव्यं । जह कुमरीए भणियं अमरगुरू अह पपे ||३४|| अन्नाणतिमिरहरणी अलद्धकरणीय जयत्तयवहूहिं । तुम्ह गिहे अवइन्ना पच्चक्खसरस्सई एसा ||३५|| इय सेसेवि संसारसिए अत्थाणसंठिए लोए । आपुच्छिऊण जणयं समुट्टिया जाव किर कुमरी ॥ ३६॥ ता अंगविलग्गं नरवरेण अन्त्रेण तयणु लोएण । दिन्नमसेसाहरणं, रन्ना तह कुमुयचंदस्स ||३७|| दिनं सुवण्णलक्रवस्स सासणं नासणं दरिदस्स । चंपयमालाणुगओ गओ तओ सोविनियठाणं ||३८|| नरनाहो अमरगुरुं पर जंपर तुम्ह संवइ कुणालं । गंतु जुत्तं तुरियं नियपरियणट्टावणट्टाए ||३९|| ता संखेवेण चिय कहि रायाहिरायआएसं । तो जंपर अमरगुरू तुम्ह गढो अत्थि सीमाए ||४०|| सो अहं चिय दिज्ज लिज्जउ अत्थेण सह गहो उचिओ । इय आएसो रायाहिवस्स, तो जंपए राया ॥
1
अथान्यदा कदाचिदुद्यानमहोत्सवे गमनार्थम् । त्वत्पूर्वपुरुषखनं करे कृत्वा यावच्चलितः ||२८|| ततो जनन्या भणितं पूज्यत एव खड्गरत्नमिदम् । न च चाल्यते तस्माद् वत्स ! गच्छेनं विमुच्य ॥ २९ ॥ अवमानितमात्मानं मन्यमानः सोऽपि पूर्वकर्मवशात् । रजन्यां प्रसुप्तायां सपरिजनायामपि जनन्याम् ॥३०॥ शनैः शनैः शयनीयाद् गत्वोपवनस्यान्तः । वाप्यां निपतितो विघटितश्च तस्य प्राणसंबन्धः ॥ ३१॥ सर्वत्र गवेपितः सोऽलभमानेन प्रवृत्तिमात्रमपि । जननीप्रमुखजनेन ततस्तव पार्श्वे धावनकः || ३२॥ संप्रेषितः कुरङ्ग एष्यति स सांप्रतमत्रैव । तत्क्षणमथ प्रतिहारेण सूचितः सोऽपि संप्राप्तः ||३३|| नरनाथममरगुरुं च नत्वा तत् तथा कथयति स सर्वम् । यथा कुमार्या भणितममरगुरुरथ प्रजल्पति ॥ ३४॥ अज्ञानतिमिरहरणी अलब्धरूपा च जगत्त्रयवधूभिः । युष्माकं गृहेऽवतीर्णा प्रत्यक्षसरस्वत्येषा ||३५|| इति शेषेऽपि प्रशंसारसिके आस्थानसंस्थिते लोके । आपृच्छय जनकं समुत्थिता यावत्किल कुमारी || ३६ || तावदङ्गविलग्नं नरवरेणान्येन तदनु लोकेन । दत्तमशेषाभरणं राज्ञा तथा कुमुदचन्द्रीय || ३७ ॥ दत्तं सुवर्णलक्षस्य शासनं नाशनं दारिद्र्यस्य । चम्पकमालानुगतो गतस्ततः सोऽपि निजस्थानम् ॥ ३८ ॥ नरनाथोऽमरगुरुं प्रति जल्पति तव संप्रति कुणालाम् । गन्तुं युक्तं त्वरितं निजपरिजनस्थापनार्थम् ॥३९॥ ततः संक्षेपेणैव कथय राजाधिराजादेशम् । ततो जल्पत्यमरगुरुयुष्माकं दुर्गोऽस्ति सीनि ॥ ४० ॥ सोऽस्मभ्यं दीयतां लायतामर्थेन सह दुर्ग उचितः । इत्यादेशो राजाधिपस्य, ततो जल्पति राजा ॥४१॥
१ क. ° या य उज्जाणियाए सो मित्तमंडलीकलिओ १
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |