________________
भावसंग्रहः ।
१३९
कोई पमायरहियं ठाणं आसिज्ज पुण वि आरुहइ । चरमसरीरो जीवो खवयसेढी च रयहणणे ॥ ६५७॥ कश्चित्प्रमादरहितं स्थानमाश्रित्य पुनरप्यारोहयति ।
चरमशरीरो जीवः क्षपकणिं च रजोहनने ।। कालं काउं कोई तत्थ य उवसामगे गुणहाणे । सुकज्झाणं झाइय उववज्जइ सव्वसिद्धीए ॥ ६५८ ।।
कालं कृत्वा कश्चित्तत्रोपशमके गुणस्थाने ।
शुक्लध्यानं ध्यात्वोत्पद्यते सर्वार्थसिद्धौ ।। हेदृहिओ हु चेहइ पंको सरपाणियम्मि जह सरई । तह मोहो तम्मि गुणे हेडं लहिऊण उलंल्लइ ॥ ६५९॥
अधःस्थितो हि चेष्टते पंकः सरःपानीये यथा शरदि । तथा मोहस्तस्मिन् गुणे हेतुं लब्ध्वा उद्गच्छति ।। जो खवयसेढिरूढोण होइ उवसामिओत्ति सो जीवो । मोहक्खयं कुणंतो उत्तो खवओ जिणिंदेहिं ॥ ६६० ॥
यः क्षपकश्रण्यारूढो न भवति उपशामक इति स जीवः । मोहक्षयं कुर्वन् उक्तः क्षपको जिनेन्द्रैः ।।
इत्युपशान्त गुणस्थानमेकादशम् ।
हिस्सेसमोहखीणे खीणकसायं तु णामगुणठाग । पावइ जीवो गृणं खाइयभावेण संजुत्तो ।। ६६१ ।। निःशेषमोहक्षीणे क्षीणकषायं तु नाम गुणस्थानं । प्राप्नोति जीवो नूनं क्षायिकभावेन संयुक्तः ।।
१ झायइ क. ख. । २ ए. ख. । ३ समुल्लसइ ख. ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
