________________
द्वादशः प्रकाशः ]
१७१ दुःखगभित वैराग्य । कुशास्त्रना अभ्यास ने श्रव. णथी संसारनी विचित्रता जाणी, योगी बनी अज्ञानी बनी तपश्चर्या आदरे अने जनरंजनार्थे अधिक क्रिया करे अने पोतानी शक्ति करतां अधिक कष्ट कायाने आपे, वळी पोतानी मतिकल्पना प्रमाणे शास्त्रना पण अर्थनो अनर्थ करे, स्वच्छन्दपणे वर्ते; अने गुणीजनोनो संग त्यजे विगेरे-मोहग भित वैराग्य । सम्यक्त्वने जाणनार,स्याद्वाद-ज्ञानवाळो, मोक्षना उपायने दृष्टिपथमा राखनार, विश्वजनहितचिन्तक, क्रियाने विषे अत्यन्त आदरवाळो, लोकोने धर्म विषे जोडवावाळो; अने संपूर्ण वैभव विगेरे जे संसारने त्यजी प्रभुमार्गने आदरे ते ज्ञानगर्भित वैराग्य । अधिक जाणवाना अर्थिए अध्यात्मसार ग्रन्थथी जाणी लेवु.
अव० दुःख-हे वीतराग ! दुःखगर्भ-स्त्रीविरहादिभवे, मोहगर्भ-कुशास्त्रप्रणीताध्यात्मलवश्रवणाद्राज्यत्यागादिरूपे वैराग्ये, परे-परतीथिका निष्ठिताः-निलीनाः तु पुनर्ज्ञानगर्भयथास्थितसंसारस्वरूपावगमोद्भवं वैराग्यं त्वय्येकायनतामेकीभावं गतं-प्राप्तम् ॥ ७ ॥
वि०-हे निरवग्रहवैराग्यपरभाग !, भगवन् !; परपरिगृहीता. तानां स्त्रीशस्त्राक्षसूत्ररागाद्यङ्ककलङ्कितवपुषामसंभावनैव वैराग्यस्य ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
