Bhaktamara Kalyanmandir Namiun Stotratrayam

SR No.: 003015
Original Sutra Author: N/A
Author: Hiralal R Kapadia
Publisher: Devchand Lalbhai Pustakoddhar Fund
Publication Year: 1932
Total Pages: 408
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Literature
File Size: 24 MB

Page 113

स्तोत्र-युगलम् । भक्तामरस्तोत्रम् ।
कल्याणमन्दिरस्तोत्रम् । पूर्वोक्तदृढीकरणम्
| पूर्वोक्तेः समर्थनम्अल्पश्रुतं श्रुतवतां परिहासधाम
ये योगिनामपि न यान्ति गुणास्तवेश ! त्वद्भक्तिरेव मुखरीकुरुते बलान्माम् ।
__ वक्तुं कथं भवति तेषु ममावकाशः? । यत् कोकिलः किल मधौ मधुरं विरौति | जाता तदेवमसमीक्षितकारितेयं तचारुचूतकलिकानिकरैकहेतुः॥६॥
जल्पन्ति वा निजगिरा ननु पक्षिणोऽपि ॥६॥ जिनस्तवेन पापक्षयः
भगवन्नामग्रहणस्य माहात्म्यम्त्वत्संस्तवेन भवसन्ततिसन्निवद्धं
आस्तामचिन्त्यमहिमा जिन! संस्तवस्ते पापं क्षणात् क्षयमुपैति शरीरभाजाम् । ,
नामापि पाति भवतो भवतो जगन्ति । आक्रान्तलोकमलिनीलमशेषमाशु
तीव्रातपोपहतपान्थजनान् निदाघे सूर्याशुभिन्नमिव शावरमन्धकारम् ॥ ७॥
प्रीणाति पद्मसरसः सरसोऽनिलोऽपि ॥७॥ स्तुतिकरणे प्रभोरेव प्रभावः
भगवद्ध्यानमाहात्म्यम्-- मत्वेति नाथ! तव संस्तवनं मयेद
हृद्वर्तिनि त्वयि विभो! शिथिलीभवन्ति ___ मारभ्यते तनुधियाऽपि तव प्रभावात् ।
___ जन्तोः क्षणेन निबिडा अपि कर्मबन्धाः । चेतो हरिष्यति सतां नलिनीदलेषु
| सद्यो भुजङ्गममया इव मध्यभाग.. मुक्ताफलद्युतिमुपैति ननूदविन्दुः ॥ ८॥
| मभ्यागते वनशिखण्डिनि चन्दनस्य ॥ ८॥ प्रभोः कथायाः पापापहत्वम्आस्तां तव स्तवनमस्तसमस्तदोषं
स्वामिदर्शनमाहात्म्यम्.. त्वत्सङ्कथापि जगतां दुरितानि हन्ति । मुच्यन्त एवं मनुजाः सहसा जिनेन्द्र! दूरे सहस्रकिरणः कुरुते प्रभैव
- रौद्रैरुपद्रवशतैस्त्वयि वीक्षितेऽपि । पद्माकरेषु जलजानि विकासभाजि ॥९॥ गोस्वामिनि स्फुरिततेजसि दृष्टमात्रे प्रभुगुणस्तोतुर्भावि प्रभुत्वम्
चौरैरिवाशु पशवः प्रपलायमानैः ॥९॥ नात्यद्भुतं भुवनभूषणभूत ! नाथ! . | पूर्वोक्तेः स्पष्टीकरणम्
भूतैर्गुणैर्भुवि भवन्तमभिष्टुवन्तः। त्वं तारको जिन! कथं भविनां त एव तुल्या भवन्ति भवतो ननु तेन किंवा त्यामुद्वहन्ति हृदयेन यदुत्तरन्तः । __भूत्याश्रितं य इह नात्मसमं करोति?॥१०॥ यद्वा दृतिस्तरति यजलमेष नूनजिनं दृष्ट्वा नान्यत्र सन्तोषः
मन्तर्गतस्य मरुतः स किलानुभावः ॥१०॥ दृष्ट्वा भवन्तमनिमेषविलोकनीयं
स्वामिनो नीरागत्वम्नान्यत्र तोषमुपयाति जनस्य चक्षुः। यस्मिन् हरप्रभृतयोऽपि हतप्रभावाः भूषण ! भूतनाथ !' इत्यपि पदच्छेदः। सोऽपि त्वया रतिपतिः क्षपितः क्षणेन ।