________________
१६४ प्रबन्धचिन्तामणिः सर्गः३ संसारावटकोटरेऽतिविकटे मुग्धो जनः पात्यते । तत्त्वातत्त्वविचारणासु यदि वो हेवाकलेशस्तदा सत्यं कौमुदचन्द्रमङियुगलं रात्रिंदिवं ध्यायत॥१॥ __ इमां तदुचितां कवितां निर्माप्य समादाय कुमुदचन्द्रः श्रीदेवसूरीन्प्रति प्राहिणोत् । तदनु तचरणपरमाणुर्बुद्धिवैभवावगणितचाणाक्यः पण्डितमाणिक्यः। कः कण्ठीरवकण्ठकेसरसटाभारं स्टशत्यक्षिणा कः कुन्तेन शितेन नेत्रकुहरे कण्डूयनं काइति । कः सन्नह्यति पन्नगेश्वरशिरोरत्नावतंसीश्रये यः श्वेताम्बरशासनस्य कुरुते वन्द्यस्य निन्दामि
माम् ॥ १ ॥ अंथ रत्नाकरपण्डितः ।। 'नग्ननिरुद्धा युवतीजनस्य यन्मुक्तिरत्र प्रकट हि तत्त्वम् । तरि वृथा कर्कशतर्ककेली तवाभिलाषोयमनर्थमूलः ॥ २॥
१ (यथा केनापि स्वयं नग्रेन बलान्निरुद्धायै तरुण्यै कर्कश क्रीडाभिलाषः क्रियते सत्यं सोऽनर्थमूल इति समासोतयलङ्कारः अभ्यासलेशः) २D आह.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
