Sandesha Rasaka

SR No.: 002918
Original Sutra Author: N/A
Author: Abdul Rahman, Jinvijay, H C Bhayani
Publisher: Bharatiya Vidya Bhavan
Publication Year: 1945
Total Pages: 282
Language: Sanskrit, English
Classification: Book_Devnagari & Literature
File Size: 17 MB

Page 186

२९
16
manawara
पद्य ६८-७४ ]
सन्देश रासक लज्जवि पंथिय जइ रहउँ, हियउ न धरणउ जाई। गाह पढिजसुइक्क पिय', कर लेविणु मन्नाई ॥ ७१ ॥ तुह विरहपहरसंचूरिआई विहडंति जं न अंगाई। तं अजकल्लसंघडण ओसहे णाह तग्गंति ॥ ७२ ॥ *ऊसासडउ न मिल्हवउ", "दझण अंग भएण । जिम हउ मुक्की वल्लहइ, तिम सो मुक्क" जमेण ॥ ७३ ॥ कहवि इय" गाह पंथिय, "मन्नाएवि पिउ ।
दोहा पंच कहिज्जसु, गुरुविणएण सउ ॥ ७४ ॥ 1B लजिवि । 2 A पथिय । 3 A B रहउ। 4 B जाई। 5 B पढिजसि । 6A पि। 7 A मंनाइ । 8 B तुव; C तुअ । 9 C अंगांई। 10 A. संघड उसहे; B संघडसहे। 11 B मिल्हियइ। 12 B डज्झण। 13 C दंग। 14 A हु। 15 B मुक्क। 16 A जवेण; Cजिमेण। * सर्वेषु आदर्शषु एतद् दोधकवृत्तमुपलभ्यते, व्याख्याऽपि कृता विद्यते, परं अग्रिमपद्यकथितवर्णनानुसारेण प्रक्षिप्तमिदं प्रतिभाति । 17 B इह; A इअ। 18 A. गाहा । 19 A मंनाएवि।
[टिप्पनकरूपाव्याख्या [१] हे पथिक! लजां कृत्वा यदि तिष्ठामि तदा हृदयं धारयितुं न शक्ता। अत एकां गाथां प्रियं प्रति पठेः । करं गृहीत्वा तमनुनये[:] । सकोपचित्तप्रसादनमनुनयः ॥ ७१ ॥
[७२] तामाह-हे नाथ! त्वद्विरहप्रहारसंचूर्णिणतानि अङ्गानि यन्न विघटन्ते तत्र किं कारण[म्] ?-अद्य कल्ये संघटन[म्]-मेल इत्यौषधप्रभावेन तिष्ठन्ति ॥७२॥
[७३] तद्वस्तु रक्षन्ती भत्ते() आशिषा(ष)माह-अङ्गदहनभयादुखा(च्छा)सा[-] न मुञ्चामि । तत आशीः- यथाऽहं वल्लमेन मुक्ता तथा स ज(य)मेन मुच्यात् ॥७३॥
[७४] भो पथिक ! ए(इ)मां गाथां कथय(यित्वा प्रियं मनापयेत् । ततः पञ्च दोधकाः कथनीयाः । गरिष्ठविनयेन सह ॥ ७४ ॥ 2 [अवचूरिका]
KAKK [७१] हे पथिक ! लजां कृत्वा यदि तिष्ठामि, तदा हृदयं धतुं न शक्नोमि । एकां गाथां प्रियं प्रति पठेः । करं गृहीत्वा प्रियं मानये:-प्रियमनुकूलयेः॥
[७२] तामाह -हे नाथ ! त्वद्विरहप्रहारसंचूर्णितान्यङ्गानि यन्न विघटन्ते, तत्र किं कारणम् ? - अद्य कल्ये संघ[८]नम् -- मेल इत्यौषधप्रभावेन तिष्ठन्ति ॥
[७३] तद्वस्तु रक्षन्ती भत्रे आशिषमाह - अङ्गदहनभयादुच्छ्वासा[-] न मुञ्चामि । तत आशीर्यथाऽहं वल्लभेन मुक्ता तथा स ज(य)मेन मुच्यात् ॥ [७४] हे पथिक! एतां गाथां पठित्वा प्रियं मानयेः, पञ्च दोधकान् गुरुविनयेन सह कथयेः ॥