Sandesha Rasaka

SR No.: 002918
Original Sutra Author: N/A
Author: Abdul Rahman, Jinvijay, H C Bhayani
Publisher: Bharatiya Vidya Bhavan
Publication Year: 1945
Total Pages: 282
Language: Sanskrit, English
Classification: Book_Devnagari & Literature
File Size: 17 MB

Page 185

२८
सन्देश रासक
पहिउ भणइ कणयंगि कहह किं रुन्नयण, झिजंती णिरु दीसहि उब्विन्नमियनयण ॥ ६८ ॥
जसु णिग्गमि रेणुक्करडि, कीअ ण विरहदवेण । किम' दिज्जइ संदेसडउ ं, तसु णिडुरइ मणेण ॥ ६९ ॥
*
[ * पाणी तणइ विउ, कामही फुट्ट हिआ । जइ इम माणसु होइ, नेहु त साचउ जाणीयइ ॥ किंतु कहिव्व भंति विणु, धू पंथिय जाणाई । अज्जइ जीविउ कंत विणु, तिणि संदेसइ काई ॥ ]
10
जसु पवसंत ण पवसिआ, मुइअ' विओइ ण जासु । लज्जिज्जर संदेसडर, दिंती पहिय पियासु ॥ ७० ॥
[ द्वितीय प्रक्रम
1 A मयणोविन्नवयणि । + 'किं झिजहि दिणरयणि उव्विन्निय मियनयण' C आदर्शस्थितमेतत्पाठान्तरम् । 2 B रेणुकरड; C रेडुक्करडि । 3 C कइय; B णि । 4A किव । 5 A °संनेहडउ | 6 B निहुर | 7 C पवसंतु; 'B पविसंत । 8 B पविसिया ।
B विजय न; C वियउइ न |
9 C मुईअ; B मुई। ने एतद् दोधकवृत्तं A आदर्श उपलभ्यते, परं तत्र नास्योपरि अवचूरिका लिखिता लभ्यते, अतः प्रक्षिप्तमेवेदं प्रतिभाति । f इदमन्यद् दोधकवृत्तं केवलं C आदर्शे समुपलभ्यते । परं तत्रापि नास्योपरि टीप्पनरूपा व्याख्या, अवचूरिका वा कृता लभ्यते, अत इदमपि प्रक्षिप्तमेव ज्ञायते ।
10
[ टिप्पनकरूपा व्याख्या ]
संदेशकं प्रियाय तुच्छाक्षरैः जल्पामि । पथिको [भ]णति - हे कनकाङ्गि ! कथय । रुदनेन किम् ? | उद्विग्नमृगनेत्रे ! नितरां षि (खि) द्यमाना दृश्यसे ॥ ६८ ॥
[ ६९ ] ततः सा जीवनेऽपि सल [ज] त्वं प्रकटयन्ती प्राह-यस्य निर्गमे विरहदवेनाहं रेणूत्करं - भस्मपुत्रं न कृता । अतस्तस्मै निष्ठुरेण मनसा संदेशकः कथं दीयते ॥ ६९ ॥
不不不不不
[ ७०] यतस्तमेवार्थ दृढयन्नाह - यस्य प्रवसतो न प्रवि (व) सिता । अन्यच यस्य वियोगे न मृता । अतस्तस्मै प्रियाय संदेशकं ददती लज्जे ॥ ७० ॥
[ अवचूरिका ]
冬冬茶茶茶
शकं प्रियाय तुच्छाक्षरैर्जल्पामि । पथिको भणति हे कनकाङ्गि ! कथय, रोदनेन किम् ? । उद्विग्नमृगनेत्रे ! नितरामत्यर्थं खिद्यमाना दृश्यसे ॥
[ ६९ ] ततः सा जीवनेऽपि, सजल ( सलज्ज ) त्वं प्रकटयन्ती प्राह- तस्य निर्गमे विरहदवेनाहं रेणूत्करं भस्मपुत्रं न कृता । अतस्तस्मै निष्ठुरेण मनसा संदेशकः कथं दीयते ॥
[ ७० ] यतस्तमेवार्थं दृढयन्नाह - यस्य प्रविश (वस ) तोऽपि न प्रवि (व) सिता । अन्यच्च यस्य वियोगे न मृता । अतस्तस्मै संदेशकं ददती लज्जे ॥