Page Text
________________
भाये इलापुत्र-कथा। तेहि भणियं-अलमित्थाण(णु)रागेण । न खलु अचंत-तण्हा-णुगओ वि सिसिरं पि मायंग-जलं चोदसवेजाठाण-पारगो पहाण-बंभणो अहिलसइ । अण्णं च राया णाहीति, अवराह काही । बंधुणो जाणिस्संति, दूरेण परिहरिस्संति । अंबा जाणिस्सइ, अचंत-दुक्खिया हविस्सइ । ताओ मुणेहित्ति, दुस्सुउ त्ति संभावेस्सइ । नगर-सेहिणो जाणिस्संति, णयराओ बाहिं करिस्संति । गुरुणो वियाणिस्संति, लजिया हविस्संति । ता किमणेण । स-परोभय-संताव-हेउणा दोह-ज्झवसाएण ? नियत्तसु एयाओ ठाणाउ ति । अपि च
"काम ! जानामि ते मूलं संकल्पात् किल जायसे ।
ततस्तं न करिष्यामि ततो मे न भविष्यसि ॥" इलाइपुत्तेण भणियं- 'जं एवं संलत्तं, अहं पि जाणामि, किं खु मम जीयं एयाए आयत्तं; अलाहि पुणरुत्त-भणिएहिं ।' वियाणिओ एस वुत्तो जणयाइएहिं । भणिया। लंखिया इलासुएण- 'सुवन्न-समं देहि ममदारियं ।' तेहिं भणियं- 'अक्खय-णिही एसा अम्हाणं, णवरं जइ एयाए कजं, ता अम्हेहिं समं भमसु, सिप्पं च सिक्खसु ।' ततो वारिजंतो वि पुणरुत्तं गुरु-मित्ताइएहिं अगणिऊणोभयलोगाववायं पविट्ठो ताण मज्झम्मि । पडिनियत्ता विमण-दोम्मणा जणयाइणो । इमो वि तेहिं सह विहरमाणो सिप्पमन्भसंतो पत्तो बिनायडं। वीवाह-दव-निमित्तं च उ(ओ)लग्गिओ राया, दिन्नो पेच्छा-वरो, समाढत्तं । पेच्छणयं । निवेडो राया सह महादेवीए । संपत्ता नागरया । नाणाविह-विन्नाणेहिं आवजियाणि इलायपुत्तेण लोगाण चित्ताणि । नरेंदे य अदेंते न देइ लोगो । राया पुण दारियाए निबद्ध-रागो तस्स वहणत्थं तं भणइ - 'लंख! पडणं करेसु ।' तं च वंस-सिहरे अहं कहें कीरइ, तत्थ खीलिया कीलंति, सो य मूले वेद्धाउ पाऊयाउ परिहेइ; ततो असिखेडय-दी(ह)त्थ-गओ आगासे उप्पइऊण ततो खीलयाओ पाउया-णालियाहि पवेसेयव्वा, सत्त अग्गिमाइद्धे सत्त पच्छिमाइद्धे काऊण । जइ कह वि चुकड; धरणीए पडिओ सयखंडी(डो) होइ । तं कयं । लोएण साहू(हु)कारो क(क)ओ । अदेंते नरेंदे] ण देइ जणो । राइणा भणियं - ‘ण मए दिलु, पुणो करेसु ।' दुइय-बारं पि कयं, अइसएण तुट्ठो लोगो । राइणा भणियं - ‘ण संमं दिटुं, तईयवारं पि करेसु ।' तओ विरत्तो गरेंदाओ लोगो । कयं तइय-वारं पि । मारणत्थं च से पुणो वि भणियमलजेण राइणा- 'अवस(स्स) चउत्थं वारं करेसु, जेण करेमि अदरिदं ।' ततो विरत्त-चित्तो नियत्तो लोगो पेच्छियव्वाओ। वंस-सिहर-ढिओइलाइपुत्तो चिंतेउं पयत्तो-धे(धि)रत्थु काम-भोगाणं। नेण एस राया एइए रंगोवजीवियाए निमित्तं च मम मरणमभिलसइ । कहं च एयाए परितुट्ठी भविस्सइ ? जस्स महंतेणावि अंतेउरेण तित्ती ण जाय त्ति । अवि य
"सरियाहि व जलनिहिणो तण-कट्ठाईहिं जलिय-जलणस्स ।
णइ जाइ य संतोसो नरस्स नारी-सहस्सेहिं ।" ता धिरत्थु मे जम्मस्स, जेण ण लज्जियं गुरुणो, ण चिंतियं लहुयत्तणं, न णेरूवियं जणणि-जणय-दुक्खं, परिचत्ता बंधु-मेत्त-नागरया, णावलोइयं संसार-भयं,
बहा णिरंकुस-गईदेण व उम्मग्ग-गामिणा, वित्थरंत-विस-पायवेणेव संतावकारिणा, रिपुडेणेव पर-घर-संचारिणा, गइ-पवाहेणेव णीयाणुवत्तिणा, जलणेणेवापरिहरिय-भक्ता
भ.
४
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 002785 |
| Book Title | Dharmopadeshmala Vivaran |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jinvijay |
| Publisher | Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai |
| Publication Year | 1949 |
| Total Pages | 296 |
| Language | Sanskrit, Hindi |
| Classification | Book_Devnagari & Religion |
| File Size | 18 MB |