Dharmopadeshmala Vivaran

SR No.: 002785
Original Sutra Author: N/A
Author: Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai
Publication Year: 1949
Total Pages: 296
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari & Religion
File Size: 18 MB

Page 266

द्वेष नाविकनन्द-कथा। दोसानल-पज्जलिओ इह परलोए य पावए दुक्खं । गंगा-नावियनंदो व धम्मरुइणो सगासाओ ॥ ८७
[दो(द्वे)षानलप्रज्वलित इह परलोके च प्राप्नोति दुःखम् ।
___ गङ्गा-नाविकनन्दवद् धर्मरुचेः सकाशात् ॥ ८७] कथमिदम् ?
- [१४४. द्वेषे नाविकनन्द-कथा] - नावियनंदो गंगं उत्तारेइ । तत्थ य लोगेण सह नावारूढो धम्मरुई नाम साहू उत्तारिओ। लोगो य मोल्लं दाऊण गओ, मुणिणो तं नत्थि । तेण सो तत्थ वालुगा-मज्झे निरुद्धो । ससइक्वंता भिक्खा-वेला । समुप्पण्ण-रोसेण य दिट्ठीविस-लद्धीए च्छारीकओ नंदो । अट्टज्झाण-दोसेण य सहाए घर-कोइलगो जाओ। धम्मरुई वि विहरमाणो ।" गहिय-पाण-भोयणो तं चिय सहमल्लीणो । दद्रुण य मुणिं संजाय-रोसो तदुवरि कयवरं पाडिउमाढत्तो । पुणरुत्तं निद्धाडिओ वि जाहे न हाइ, तओ दड्डो पुणो वि दिट्ठीए । तओ मयंग-तीरे उप्पण्णो हंसत्ताए । साहू वि सीयकाले भमंतो पत्तो तमुद्देसं । पयडीहूय-कोवो य भरिऊणमुदयस्स पक्खाओ मुणि-उवारं वरिसिउं पयत्तो । जाहे न ठाइ, तओ दडो पुणो वि दिट्ठीए । जाओ अंजणपवए केसरी । साहू वि तहाविह-मवियब- 16 याए सत्येण सह तेण समीवेण गंतुं पयत्तो । दट्टण तं, मोत्तूण सत्थं पहाविओ मुणिणोऽभिमुहं । तत्थ वि मारिओ संतो वाणारसीए दिय-सुओ जाओ । जाओ अद्ववारिसिओ । दट्टण य तं रिसिं अण्ण-डिंभेहिं सह धूलि-लेडमाइएहिं उवसम्गं काउमाढत्तो । नियत्तेसु वि डिमेसु जाहे न सो चिहइ, तओ छारीको समाणो उप्पण्णो तत्थेव राया। सुमरिया पुव-भवा । तओ समुप्पण्ण-भएण मुणिणो जाणणत्थं अवलंबिया 10 एसा पण्हा
"गंगाए नाविओ नंदो, सभाए घरकोइलो । हंसो मयंग-तीराए, सीहो अंजणपव्वए । वाणारसीए बडुओ, राया तत्थेव आगओ।"
जो एयं पण्हं पूरेइ तस्स राया अद्धरज देइ । तओ सवे वि पूरिउमारद्धा; न तयाणुरूवमुत्तरं जाइ । जाव विहरमाणो पत्तो नयरीए मुणी । आरह]ट्टिएण भणियं-25 'भयवं! पण्हं पूरेसु' । तेण भणियं- 'पढसु' । 'गंगाए 'नाविओ नंदो ति, इचाइमणिएण पूरिया मुणिणा
"एतेसिं घायओ जो उ सो ते आरे( अज, एत्थेव) समागओ॥" गओ आरहडिओ । पडिहारेण निवेइयं राइणो । पविहो । पूरिए य पण्हाए मुच्छिओ राया, समासासिओ चंदणरसाइएहिं । दिट्ठो हम्ममाणो आरहडिओ तेहिं पुरिसेहिं । ते ४ वारिऊण भणियं राइणा- 'भो! कहं तए पण्हत्थो नाओ ? तेण भणियं- 'देव ! एस सँमाणत्थो(तो) पवइएण पण्हत्थं घडतेणाणीओ' । राइणा भणियं- 'कत्थ सो मुणी । ११. क. विय । २ ह. क. मारिओ। ३ क. आण। ४ क. ममा ।