________________
छलद्रव्ये वञ्चकवणिक् कथा ।
[ ६४. छल-द्रव्ये वञ्चकवणिक्-कथा ]
वसंतपुरे जियारी राया । अच्चंत निंदाणुगओ हरिनंदी वणियओ । नायणी से भारिया । लच्छी तेसिं धूया, दिना य कुसुमपुर-निवासिणो वणिय- सुयस्स । अण्णया विवणी चिट्ठतस्स हरिनंदिणो आगया आहीरी । कप्पास-निमित्तं च समप्रिया दोन्नि रूवगा । दिष्णासु दोसु तुलासु मुद्धत्तणओ बद्धो पोट्टलओ । हरिनंदिणा चिंतियं - 'सुंदरं ' जायं, जमिकरूपय कप्पासेणं तुट्ठा | अपुव-लाभो य एस रूवओ, ता वयपुण्णे काराविऊण अंजाम । ततो पट्टवियाणि खीर - घयाईणि । निष्फण्णेसु य घयपुन्नेसु कय (इ) वय - पुरिससहिओ पत्तो जामाऊ । आमंतिओ सासूए भोयण- निमित्तं । तेण भणियं - 'तुरिएण गंतवं, ताजं ध-रद्धमत्थि, तं चिय भोत्तूण गच्छामो' । तओ भोत्तूण सवे घयपुण्णे सेसं च भोणं गओ सो । हरिनंदी व आगओ । अचंत- खुहाए परद्धो वयपुण्णा हिलासी अग - डिंभाणुगओ पत्तो गेहं । निसण्णो आसणे, समुवणीयं भोयणं । परिविट्ठो कोवो घणो, सह वल्ल तेल्लेहिं । घयपुण्णे भुंजिस्सामो त्ति दिष्णो डिंभाण । भुत्ते य तंमि घयपुण्णे आगच्छंते पलोयंतस्स समुट्ठिया भारिया नीरं घेत्तूण । भणियं च गाए - आयमसु । 'अहो ! थेव वेलाए घयपुण्णे दाहि' त्ति धमधमंतो उट्टिऊण तत्तो निविट्ठो अण्णत्थ । तओ भणियं नाइणीए - 'विवणीए वच्चसु' । तेण भणियं - 'किं वे (वि)याले घयपुण्णे दाहिसि ?' । तीए भणियं - 'जामाऊ ससहाओ भोत्तूण गओ' । चिंतियं च णेण - 'पावो हं, निवडियं च संपयमेव पावस्स कुसुमं सेसं (ममेयं), जेण सामण्णाहारो विन संपडिओ' । गओ बाहिं, चिंताउरो य डिओ नग्गोह-हेट्ठमि । थेववेलाए यदिट्ठो साहू । तेण समीवेण वोलंतो य वणिएण भणिओ - 'एहि भयवं ! वीसमसु ताव' । साहुणा भणियं - 'तुरियं मए नियय-कञ्जेण गंतवं । वणिएण भणियं - 'किं भयवं ! को वि पर कजेणावि गच्छइ ?' । साहुणा भणियं - 'भद्द ! जहा तुमं चिय पर-कत्रेण किलिस्ससि, अण्णे य अविरया' । संजाय - संकेण चिंतियं वणिएण - 'हंत ! कहमणेणाहं वियाणिओ ?" । तओ गंतूण सुहासणत्थं साहुं विण्णविउमादत्तो - 'भगवं ! कहं तए नायं ? जहा मए आभीरी रूवयं मुसिया । न [ए] मण्णेसि कहेय' । विम्हिओ चित्ते, पुच्छिओ मुणिणा - 'भद्द ! किमेवं जंपसि ?' । 25 सिट्ठे य सम्भावे भणियं साहुणा
15
" बहु सुणेइ कण्णेहिं बहु अच्छीहिं पेच्छइ ।
न यदि सुयं सव्वं भिक्खू अक्खाउमरहइ ||"
'अण्णं च भद्द । किमेवं जंपस 2, सो वि अविरय-जणो महिला - पुत्ताइ-निमित्तं किलिस्सइ, नवरं पावकम्मं अप्पणो गेन्हई' । पुणो य संमत्त मूले परूविए साहुम्मे भणियं वणिण - 'भयवं ! धण्णो हं, जेण मए सिद्धिपुरि-सत्थवाहो तुमं पाविओ । ता जाव सयणमा पुच्छामि, ताव ते पाय-मूले सफलीकरेमि मणुयत्तं पव्वज्जा- विहाणेण' | मुणिणा भणियं - 'देवाणुप्पिया ! एवं कुणसु, कायवमिणं भव-सत्ताणं' । गओ एसो । भणिओ परियणो - 'मए दे संतर (रं) वणिज - वडियाए गंतवं । दोणि य सत्थवाहा, एगो
Jain Education International
१३३
For Private & Personal Use Only
10
20
30
www.jainelibrary.org