________________
4. एगया तीए घरे समणगुणगणालंकिओ महव्वई नाणी जोव्वणत्थो एगो साहू भिक्खत्थं समागओ। जोव्वणे वि गहीयवयं संतं दंतं साहुं घरंमि आगयं दट्ठण आहारे विज्जमाणे वि तीए वियारियं- 'जोव्वणे महव्वयं महादुल्लहं, कहं एएण एयंमि जोव्वणत्तणे गहीयं?' ति परिक्खत्थं समस्साए पुढे- 'अहुणा समओ न संजाओ, किं पुव्वं निग्गया?' तीए हिययगयभावं नाऊण साहुणा उत्तं- 'समयनाणं-कया मच्चू होस्सई त्ति नत्थि नाणं, तेण समयं विणा निग्गओ।' सा उत्तरं नाऊण तुट्ठा। मुणिणा वि सा पुट्ठा- 'कइ वरिसा तुम्ह संजाया?' मुणिस्स पुच्छाभावं नाऊण वीसवासेसु जाएसु वि तीए 'बारसवास' त्ति उत्तं। पुणरवि ते सामिस्स कइ वासा जात' त्ति? पुढं। तीए पियस्स पणवीसवासेसु जाएसु वि पंचवासा उत्ता, एवं सासूए 'छम्मासा' कहिया। ससुरस्स पुच्छाए सो 'अहुणा न उप्पण्णो अत्थि' ति भणिआ।
5. एवं वहू-साहूणं वा अंतट्टिएण ससुरेण सुआ। लद्धभिक्खे साइंमि गए सो अईव कोहाउलो संजाओ, जओ पुत्तवहु मं उद्दिस्स 'न जाओ' त्ति कहेइ। रुट्ठो सो पुत्तस्स कहणत्थं हटुं गच्छइ। गच्छन्तं ससुरं सा वएइ- 'भोत्तूणं हे ससुर! तुं गच्छसु।' ससुरो कहेइ- 'जइ हं न जाओ म्हि, तया कहं भोयणं चव्वेमि-भक्खेमि' इअ कहिऊण हट्टे गओ। पुत्तस्स सव्वं वुत्तंतं कहेइ- 'तव पत्ती दुरायारा असम्भवयणा अत्थि, अओ तं गिहाओ निक्कासय।'
96
प्राकृत गद्य-पद्य सौरभ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org