________________
१९६
विशेषावश्यकभाष्ये देहोवकारि वा तेण तित्यमिह दाहणासणादीहि । मधुमज्जमंसवेसादयो वि तो तित्थमावणं ॥१०२८॥
देहोव० गाहा । यदि च देहोपकारित्वात् तीर्थम, एवं मध्वादयोपि* तीर्थमापद्यन्त इति ।।१०२८॥
भावे तित्थं संघो सुतविहितं तारओ तर्हि साधु ।
गोणाइतियं तरणं तरितव्वं भवसमुद्दोयं ॥१०२९॥ भावे गाहा । भावतस्तीर्थ सङ्घः, श्रुतविहितत्वात्, यस्मादपदिष्टम्"तित्थं भंते ! तित्थं ! तित्थकरे तित्थं ! गोयमा ! अरहा ताव णियमा तित्थंकरे, तित्थं पुण चाउवण्णाइण्णों संधो" [भगव० सू० ६८१] त्ति । तत्र तीर्थप्रसिद्धौ तारकादिविशेषाः साध्वादयः । एषां च तीर्थादीनां परस्परतोऽन्यताऽनन्यता च विवक्षातोऽवसेया । तत्र सम्यग्दर्शनादिपरिणामात्मकत्वात् सङ्घस्तीर्थम्, तत्रावतीर्णतारणात् तदन्त वित्वाद्विशेष एव । तरिता साधुः, स्वातन्त्र्येण सम्यग्दर्शनादिक्रियानुष्ठानात् । सम्यग्दर्शनादित्रयं करणभावापन्नं तर गम्], साधकतमत्वात् , तरणीयमात्मीय एवौदा(द)यिकादिसंसारपरिणामः, तत्परित्यागात् ।।१०२९||
जं णाणदंसणचरित्तभावतो तविवक्खभावातो।
भवभावतो य तारेति तेण तं भावतो तित्थं ।।१०३०॥ जंणाण? गाहा । इह ज्ञानादिभावात्मकत्वात् तद्भावेनैव तद्विपक्षमावादज्ञानादेः, भवभावाच्च तारणाद् भावतीर्थमुध्यते ॥१०३०॥
तध कोधलोभकम्ममयदाहतण्हामलावणयणाई ।
एगन्तेणऽच्चन्तं च कुणति सुद्धिं भवोघातो ॥१०३१॥
तध गाहा । तथा यतः क्रोध-लोभ-कर्मात्मकभावदाहतृष्णामलापनयनमैकान्तिकमात्यन्तिकं चानेन क्रियतेऽतश्च भावतीर्थमिति ॥१०३१॥
दाहोवसमादिमु या जं तिसु थितमध इंसणादीसु ।
तो तित्थं संघो च्चिय उभयं वे विसेसण विसेस्सं ॥१०३२।।
दाहो० गाहा । अथवा यतः क्रोधभावदाहोपशमादिपु त्रिपु स्थितम्, अथवा सम्यग्दर्शनादिषु, अतः त्रिस्थम्-सङ्घ एव; प्राकृताभिधानात् तित्थं । उभयं चोभयविशेषणविशिष्टमिति किं त्रिस्थम् ! संघः । कश्च संघः ? स्थितिविशिष्टः सङ्घ[:], बहुत्वान्नान्य[:] ॥१०३२॥ , 'वेस्सा' को हे । २ एतच्चिहान्तर्गतः पाठः पुनरावृत्तः प्रतौ । ३ 'साधू' मास्ति त। १ णाणातीय जे । ५ तरितव्वोयं भो त । ६ हो ॥त। ७ इण्णे सव्वोत्ति-इति प्रतो । ८ मीन इति-प्रतो । ९ गइ य सु को हे । णति सिद्धि त । १० मध हैं त। १.बि .२ विम्सेस को। विसेसं न।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org