Visesavasyakabhasya Part 1

SR No.: 002657
Original Sutra Author: Jinbhadrasuri
Author: Dalsukh Malvania
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1993
Total Pages: 306
Language: Prakrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak
File Size: 14 MB

Page 138

गमिकागमिकश्रुतषिचारः। दव्चे गाहा । द्रव्यतस्तदनेकस्वामिपुरुषसन्तानानन्यत्वात् , तस्य चानाधनिबन्ध(°निध)नत्वातश्रुतमप्यनाद्यपर्यन्तम् । 'क्षेत्रतो विदेहेपु, कालतस्तत्रत्यकाल एव, भावतः क्षायोपशमिकस्वभावत्वादाकाशाद्यभिधेयनित्यत्वाच्चेति ॥५४५||
भंगगणिताति गमियं जं सरिसगमं व कारणवसेण । गाधाति अगमियं खलु कालिअमुतं दिहिवाते वा ॥५४६।। दारं ॥
भंगगणिताति गाहा । गमकबहुलत्वादमिकम् । तच्च प्रायोवृत्त्या दृष्टिवादे । गाथाद्यसमानग्रन्थमगमिकम् । तन्त्र प्रायेण कालिकम् ।।५४६।।
गणधरथेरकतं वा आतेसा मुक्कवागरणतो वा ।
धुवचलविसेसतो वा अंगाऽणंगेसु णाणत्तं ॥५४७॥
गणधर० गाहा । गणधरकृतमङ्गप्रविष्टमाचारादि, अर्थादेशनियतं च स्थविरकृतमङ्गबाह्यम् , उसृष्टव्याकरणमात्रोपसंहृतं वा । अथवा सर्वतीर्थेपु नियतमङ्गप्रविष्टम् , अनियतमितरत् ॥५४७|| आह-श्रूयते हि पूर्वं पूर्वाण्येवोपनियध्यन्ते पूर्वप्रणयनादेव च पूर्वाणीति । तत्र च समस्तमस्ति वाङपर म]तः किमिह शेषाङ्गैरङ्गवायै चेति ? उच्यते. जति वि य भूतावादे सव्वस्स वयोगतस्स ओतारो। णिज्जहणा [३७-द्वितधा विहु दुम्मेधे पप्प इत्थी य ॥५४८॥
जति गाहा । यद्यपि दृष्टिवादे समस्तवाङ्मयावतारस्तथापि दुर्मेधसामयोग्यानां स्त्रीणां चानुग्रहार्थमन्य॑श्रुतविशेषोपदेशः, श्रावकाणां च ॥'.१८॥
तुच्छा गारवबहुला चलिंदिया दुबला धितीए य ।
ईय अतिसेसज्झयणा भूतावाओ णं इत्थीणं ॥५४९॥
तुच्छा गाहा । अतिशेपाध्ययनान्युत्थानश्रुतादीनि । ॥५४९|| उक्तं श्रुतमर्थतः, विषयतोऽधुनापदिश्यते--
उवयुत्तो सुतणाणी सव्वं दव्याति जाणति जत्थं । पासति अ केयि सो पुण तमचक्खुसणेणं ति ॥५५०॥
उव० गाहा । तत्र सूत्र-तं समासतो चरविधं पण्णत्तं तं जहा दव्वओ ४ । दवओ णं सुयणाणं उबउत्ते सव्वदव्वाइं जाणइ णो पासइ" नन्दी सू०११९] एवं सर्वत्र । केचित् पटन्ति “जाणति पासई" त्ति तच्चे किलाऽचक्षुर्दर्शनेनेति ॥५५०॥ १ ‘न्तं यत् ३-इति प्रता। मुतदि जे त। 'सुयदि को । ३ बाह्ये मथेति-इति प्रती । ४ 'धे पण जे। ५ “मन्युः श्रु इति प्रतो । ६ इयमति जे । ७ °ओ य नो त्थी को हे त । ८ सव्वदव्वाई को। र एतत् पाटान्तरं आ०हरिभद्रः मूलत्वेन सम्मतं । तैर्जिनभद्रसंमतः पाठः 'अन्ये तु' इति कृत्वा निर्दियः । १० इति तिव्व कि-इति प्रतो ।