________________
५०-६३ ]
Jain Education International
सप्तम उत्साहः
दध्यौ च काञ्चनपुरे स्त्रीलोलो विमलो नृपः । जगच्छुभक्कररिपुः कार्य सिध्यति तत्र मे ॥५० विमृश्येत्याशु सा पापा श्रीकाञ्चनपुरं गता । क्रमेण भूपमा शिष्य फलकं तददर्शयत् ॥५१
स च निर्वर्ण्य तद्रूपं धूनं धूनं शिरोऽभ्यधात् । किं किन्नरी खेचरी वाऽमरी वा भगवत्यसौ ॥५२
rssख्यदेषा देव जगच्छुभङ्कर नृपप्रिया । यत्पादशौचकिङ्कर्यः स्युः किन्नर्यादयो न वा ॥५३ रतिकेलिर्भवेद्याऽत्र भोक्तुः साऽन्यत्र न क्वचित् । सुधावापीसुखं किं स्याज्जलवाप्यां कदाचन ॥ ५४ यस्य सा गृहिणी सैष किङ्करोऽपि सुरेश्वरः । नैव सा गृहिणी यस्य सुरेशोऽपि स किङ्करः ॥ ५५ सौभाग्यसुन्दरशिरोरत्नं देवस्तथैव सा । तद्योग्ययोगात् पुनरुच्यतां गङ्गान्धिसङ्गमः ॥५६ स्वान्तः पुरकेणापि सन्तुषस्तुषबन्धुना । शालिरूपामिमां भुङ्क्ष्व स्वयं विद्धि तदन्तरम् ॥ ५७ इत्युक्तिहविराहुत्या हृहेऽस्य स्मरानलम् । प्रज्वाल्य सा ययौ पापा पापाः परगृहौषिणः ॥ ५८ ततश्च स्वं कुलं कीर्ति तत्कार्यमविचार्य सः । आह्वत् सत्याभिधं दूतं क्व विचारः क्व रागिणः ॥ ५९ अये सत्य क्षितिप्रतिष्ठितपुर्यां व्रज द्रुतम् । जगच्छुभकर नृपस्येदं मद्वचनं श्रीप्रियङ्गुलता देवीं मच्छुद्धान्ते अहं पुनस्तव ग्रामसहस्रं करिणां पञ्च च स्वर्णकोटीस्ते दास्येऽन्यच्च प्रियं शणु । तावकप्रतिपक्षाणां शिरश्छेत्स्यामि मानवत् ॥ ६२ ततो दूतः स सत्याख्यो गत्वा क्षितिप्रतिष्ठिते । जगच्छुभङ्करनृपं
भण ॥ ६०
शतम् ॥ ६१
नत्वा
वक्तुं
प्रचक्रमे ॥६३
मा
निवेशय ।
For Private & Personal Use Only
१७३.
www.jainelibrary.org
