________________
१३०
वसुदेवहिंडो-मज्झिमखंडे किं सि रक्खसी संवुत्ता ? कीस ते एस अम्हं वल्लभ-पुरिसो घातितो ? त्ति । सा भीदा परम-लज्जिदा धणितं पवेवमाणी भणति-सामि ! णाहं पुरिसं मारेमि, ण वा हं रक्खसी धुवं । तेण भणिदा-किं खु दाणि ते इमं रक्खसि-सणेवत्थं ति ? पेच्छाहि ताव भत्तणो मुहं हत्थे यत्ति । ततो सा दळूणं 'वेड्डा-गहिता तुहिक्का ठिदा । भणिदा य तेण-जाव ते कोइ ण जाणदि ताव लहुं धोवाहि हत्थे वदणं चेदि । तदो सा विलिदा धोवदि कर वदणाइं । तं च मंसं सयमेव कणगरघेण लहुं णिक्खदं धरणीए । ददिय (हजादं य) रायकुले रोलं माहिलं (महल्लं)--केण मण्णे एस पुरिसो घाइदो त्ति।
ततो अण्णदा (तीए) अण्णं पुरिसं घादेदं तीय पावाए तधेव रूधिरेण मालित्ता रिसिदत्ता। कणगरध-संतिया छुरिया य माणुस-मंसं च से सरीरविलग्गं कणगरधासण्णे ठवेदि । तधेव विणिग्दा दार-ढवणं काहुँ । सीदलमंस-फरिसेण विबुद्धो रायपुत्तो पेच्छदि य पुण-तं तधेव मंस-रुधिरोत्थदसरीरं । तदो बाहिं विणिग्गदो दारासपणे पुरिसं घातिदं पेच्छति । ताधे पुणरवि णियय-वासघरं अतिसरितो । भणति य तत्थ इसिदत्तं उद्वेदं-पिए ! णादा सि मया णिच्छिदं जधा तुम रक्खसि त्ति । दुण्णिवारणिज्जो य खलु रक्खसाणं सभावो। इमो हु अण्णो वि ते महा-दोवारिओ घातितो त्ति । तं अलं ते सुदणु ! परिस-मंसेणं । करेहि पसादं, विरम दोसादो जाव ते कोइ ण जाणदि चरितं । अहं ते सुदणु ! अण्णाई मिय-महिस-वराहमादीणं मंसाई पच्चम्गाई दिणे दिणे उबहरावेमि । उवसम । किं ते माणुस-मंसेणं । तदो सा असब्भूत-अयसाहदा परम-दुक्खत्ता रुपमाणी भणति-सामि ! अहं आसमपद संवड्ढदा । पुप्फ-फलासिणी हं, जध पत्तिय मंसस्स गंघं पि ण सहामि । एदं मे किंपि असुभ-कम्मोदय-संजणिदं अण्णादलिंग-उदिण्णं (मे)। ण य एवं-गुण-जादीओ पकास-चरिदो भवति । पच्छण्णं खु एरिसाणं चरिदं भविस्सदि । मम य पागडाइ मंस-रुधिराई दोसंति । एतं किं ण वियारेध ! कणगरण भणि दं-मए वि एद वियारिद, किंतु ण दु(ग)हिद-दव्वे अण्ण-हत्थे अण्ण-घर-गदे वा दोसमाणे अण्णो घेप्पदि । त णूण थंण-गिद्धि वियारो ते अस्थि, जतो ण चेतसि सुमिण-समं मण्णमाणी । पच्छा रुधिर-मंसेसु देह-लग्गेसु सहजति त्ति । एवं बहुप्पयारं उवालभिदृणं ततो सोयाविदा वदणं । तं च णर-मंसं पुणरवि धरणीय णिक्खंत तेणं । जादं च रायकुले णगरे य दारुणं रोलं ।
१. चिंता-ग० ख० विना ॥ २. एवं खं• विना ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org