________________
यदुसुन्दरमहाकाव्य
अझैर्नु शुक्तिजकणैरिव हारगुम्फ
हृद्यातनोषि किमु हारमपाकरोषि । मय्यानतेन तनु मानिनि ! मानमुच्चै
स्तृण्यासु ते किमु कठोरकुठारघातः ॥१८७।।
लीलारविन्दमवधूय मुखारविन्द
पाणौ दवग्लपितकान्तिमिवानुभुज्य । धत्से कुतो नयनखञ्जनमञ्जनेन
नानक्षि ! किं धवलमजलाभिषेकैः ॥१८८।।
यत्कज्जलेन मुखमश्रुजलेन सार्द्र
तन्माजयामि निजपाणितलेन किं वा । स्वं विप्रियं पदसरोजरजोऽणुभिस्ते
सार्द्ध स्वमौलिमिलनेन निवेदयाहम् ॥१८९।।
. तबिन्दुविच्युतकमश्रुजबिन्दुपाता...
न्मां दान्तमेव किमु दातमलङ्करोषि । यन्मानिनि ! प्रणयबन्धुरकन्धरेऽस्मि
न्मानं तनोषि यदि वा मयि स प्रसादः ॥१९॥
संवाहयामि चरणौ किमु बाहुवल्लीं
__ भस्लीमिव स्मरभटस्य दृशं विहस्य । सन्धेहि मय्यवनते नु विधेहि लीलाs
पानेक्षणेन घनसारनिमग्नमाक्षि !
॥१९॥
जातु व्यलीकमपि ते विदधे तदर्थे
___ चण्डि ! त्वदीयकुचशम्भुशिरःप्रमाणम् । तत्संवृणुष्व रुदनाम्बुदकालमणो... विद्योततां तव सितस्मितकौमुदी मे ॥१९२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
