________________
६३४
प्राचीन मध्यकालीन साहित्यसंग्रह
(परदेशी साथे प्रीत)
परदेशीथी प्रीतडी रे, करवी तेहि ज कुड,
नेह निवाही नवि शके रे, जाए विहंग परे उड. (कामने धिक्कार छे.)
धिक धिक होजोजी काम-विटंबना, कामथी न रहेजी माम,
कामथी कामि कामिनी आगळे, नर धुताये छे आम. (संयोगसुख)
वल्लभ जे विछड्या हुवे, तस फरी मेळो होय,
ते सुख जाणे केवळी, के जाणे दिल दोय. (शोक्यनो संताप)
विरूई शोक्य सगाइ, जोती रहे छिद्र सदाइ; शोक्य शुळथी मूंडी, शोक्य खटके भारी उंडी. ते नरने दुख भारी, होये जस मंदिर बे नारी; दंतकलहे दिन जाए, एक एकथी वढवा धाए. भुंडां बोले ने विखोडे, सामेसामा कटका मोडे; नारी कहे दीन होइने, प्रभु ! शोक्य म देजो कोइने.
नामे बहेन कहीजे, पण वेरण थइने छीजे. (पुरुष प्रत्ये स्त्री)
हुँ छु पगनी मोजडी, तमे छो शिरना मोड; हुं कांटाळी बावळी, तमे छो सुरतरू-छोड. हुँ छु रात्रि जेहवी, तमे छो दीपक साफ;
- जे अविनय कीधो हवे, ते करजो पियु माफ. (सारग्रहण)
रयण पड्युं विटमां [वाटमां ] पण, लेइ समारवू; बालवचन पण हितनू, चित्तमां धारवू. चंडाल पासथी उत्तम, विद्या शीखवी; नारी रतन पण लेवी, दु:कुलसंभवी. लवणसुता हरि केशवे, घरलक्ष्मी करी; काली गौरी पर्वतजा रुद्रे वरी.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
