________________
६१२
( पत्र १)
(जैनयुग, अषाढ १९८२, पृ. ४९६ ]
१. अत्यारे प्रचलित दुहो आम छे: दळ फरे, वादळ फरे, फरे नदीनां पूर, शूरा बोल्या ना फरे, पश्चिम
ऊगे सूर.
संपा.
Jain Education International
प्राचीन मध्यकालीन साहित्यसंग्रह
सह - देस,
वसुंधरा. १५
भमरेण, गये. १६
कच्च,
सच्च. १७
आयुप्रमांण,
कडुओ भलो जे लींबडो, आपणडें द्राखें छाह्या मांडवा, स्युं कीजें परदेस. १३ बल पांहिं बुद्धि आगली, जे उपजें तत्काल, वानर वाघ बीगोइया, एकलडें सीयाल. १४ पदे पदे निधानानि जोजने रसकूपिका, भाग्यहीना न पावंती, बहुरत्ना हंसाने सरोवर घणा, कुसुम घणा सजननें सुमाणस घणां, देशविदेश भांगां त्रण न संधीए, मन मोती नें कांने सुण्यं न मानीए, नजरे दीठो ही भमरो रूए रणझणें, मुख मु निसास, रे कंटाली केवडी, तारो सो विश्वास. १८ मांनवी येतो मांन करें, जेतो लंकपती अलंकित भई, तनकें गयो प्राण. १९ उत्तमस्य क्षणं कोपं, मध्यमस्य प्रहरद्वयं, अधमस्य अहोरात्रं, दुर्जनस्य अहर्निशम्. २० पक्षीणां काक चांडाल, पशु चांडाल गर्दभा, मुनीनां कोप चांडाल, सर्व चांडाल निंदक. २१ भण्या गण्या बहोतेर कला, ते पण थया गमार, जे नारी- पाशें पड्या, ते नर रूल्या संसार. २२ दव वादल पीछा फरें, फिरे नदीनां पूर, उत्तम बोल्या नवि फरे, ज्युं आथमते सूर. ' २३ अंबर के बाउलां[बादलां], ओछां तणा सनेह, वहेतां वहें उतावलां, झटक देखावें छेह. २४ अकथ कहानी प्रेमकी, कही न कोई जाय, गुंगाकुं सुपनो भयो, समझ समझ पिछताय. २५
-
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
