________________
५११ ज्ञानमेरुकृत कुगुरुछत्रीशी चोपाई
[खरतरगच्छना महिमसुंदरशि. ज्ञानमेरुनी कथात्मक कृतिओ सं.१६६५थी १६७६नां रचनावर्षो बतावे छे. जुओ जैन गूर्जर कविओ, भा.३, पृ.९४-९६ तथा गुजराती साहित्यकोश, खं.१ पृ.१४५. आ कृतिमां गुरुपरंपरा नथी तेमज ज्ञानमेरुने 'गणि' कहेवामां आव्या छे, अन्यत्र 'मुनि' छे तेथी आ कृतिना कर्ता ए ज्ञानमेरुने ज गणक विशे संशय रहे छे. - संपा.]
प्रणमुं जिनवर गुरूना पाय, प्रणमुं जे सूधा गुरूराय; भविक सदा इम विचारसी, किम तरसी गुरू किम तारसी ? १ पृथिवी पाणी अग्नि ने वाय, वनस्पती छठी त्रसकाय;
त्रिविधि जीव जे संहारसी. किम० २ साधु थइने बोले कूड, तिणि वांद्यां जाए द्रह बुड;
प्रपंच करी बोले पारसी. किम. ३ अणदीधे लीधे ईक तणे, जिनवर चोर सरीखो गणे;
भजे सदा गत सोनार सी. किम. ४ न रहे साधु जिहां हुवे नारि, जागे नारी देखि विकारई,
करे स्त्रीसंग चारित छारसी. किम. ५ सचित अचित परिग्रह दोइ भेद, साध न राखे दू वेद;
परिग्रह राखे करम भारिसी. किम०६ दोषण राती भोजन जिके, केवलनाणी जाणे तिके;
____दोष लगावे जिह्वा-रसी. किम. ७ क्रोध करीने बोले गाल, देवानुप्रिय वचन रसाल;
वाणी अति बोले खार सी. किम. ८ करत रहे आठे अभिमान, भण्यो गुण्यो तेहनो अप्रमाण;
गादह जिम नितु हूंकारसी. किम. ९ कूड कपट बोले अणगार, साधु तणो साचो विवहार;
मनि धारे जे मंजार सी. किम. १० जैन परवनो जे उपवास. करतो वीस करे वेखास;
करे सोम आदित ईग्यारसी. किम० ११
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
