________________
३९८
प्राचीन मध्यकालीन साहित्यसंग्रह एटले पांचमा आराने योगे केवलीना अभावे आपआपणी स्वइच्छाथी नवनवी क्रिया नवनवी समाचारी आदरी. एटले पोताना गुरूनी मूल सामाचारी लोपीने विक्रम सं.११६९ वर्षे श्री जयसिंहदेव राज्ये एकसोने सिंतेर बोलनी प्ररूपणाए श्री विधिपक्षगच्छ नाम दीधुं. त्यांथी केटलाक दिवसे श्री विजयचंद्र उपाध्याय विहार करतां बेणप नगरमां आव्या. त्यां श्रीमाली कोडि नामे व्यवहारीआने प्रतिबोधी स्वगच्छमां लीधो. त्यांथी विहार करता [घणा] गृहस्थने प्रतिबोधी दीक्षा दीधी. पुन: श्राद्ध प्रमुखने श्री दीक्षा देता थकां पश्चिम देशमा मंदाउर नगरमां आव्या. त्यां विक्रम सं.१२०२ वर्षे [उ०] श्री विजयचंद्रने सूरिपद मळ्युं. श्री आर्यरक्षितसूरि नाम दीधुं. केटलांक चोमासां पश्चिम देशमां कीधां.
त्यांथी विहार करतां श्री विधिपक्ष [गच्छ] बिरूदधारक श्री आर्यरक्षितसूरि गुजरातमा अणहिलपतनना पंचाश्वरने नमवा आव्या. त्यां शालवी गृहस्थने तंइ जीवनी उत्पत्ति देखाडी स्वगच्छमां लीधा. त्यां चोमासु रह्या. एवामां बेणप नगरथी कोडि व्यवहारिओ कोईक कार्य अर्थे पाटण आव्यो. त्यां देवदर्शन करी सभा समक्ष जे शालामां श्री कुमारपाल श्री हेमचंद्रना मुखथी उपदेश सांभळे छे त्यां आवी सभा समक्ष श्री हेमचंद्रने वस्त्रांचले वांद्या. ते देखी राजा कुमारपाले कडं, ‘ए कोण गृहस्थ के जे वगर वांदणे एम वांदे ?' ते सांभळी श्री हेमचंद्रे कडं, ‘ए विधिपक्षिक छे.' त्यारे कुमारपाले कह्यु, 'ए वस्त्राचले गुरूने वांदे छे तेथी एy नाम आंचलिक कहो.' एटले विक्रम १२२१ वर्षमां बीजुं नाम 'अंचलगच्छ' कहेवाणो.
त्यांथी श्री आर्यरक्षितसूरि विहार करतां श्री बइणप नगरे आव्या. सो वर्ष आयु संपूर्ण करी विक्रम सं.१२३६ वर्षे श्री आर्यरक्षितसूरि स्वर्गे गया.
एवामां विक्रम सं.१२३६ वर्षे साई पूर्णिमा मत प्रगट थयो. आ अंचलगच्छनी उत्पत्ति छे.
जगडूशा : जे वखते गुजरातमा सोलंकी श्री कुमारपालनु राज्य हतुं ते समये सोरठ देशना हल्लर खंडमां भद्रेश्वर नगरमा श्रीमाली शा सोल्हा, भार्या रेवंति, तेना पुत्र शा जगडू ते दरिद्रपणे नगरमां मनुष्यना कार्य करतो माता सहित कठिण रीते उदर पूर्ण करे छे. एकदा त्यां विद्याधर शाखाए श्री धर्ममहेंद्र सूरि आवी चोमासु रह्या. एकदा एकादशीने दिवसे सकल गृहस्थ प्रतिक्रमण करी पोते पोताने घेर गया, पण शा जगडू शालाना खूणामां एकांते अंधकारमा सूतो छे. तेवामां अर्ध रात्रिए गुरूए तारामंडळना नव ग्रहना तारा जुए छे. त्यां आकाशमाथी एक तारानु उत्पतन थयुं एटले शिष्ये पूछ्युं, 'श्री गुरू ! आ शुं ?' त्यारे गुरूए कह्यु, ‘पांच वर्ष लागट दुर्भिक्ष थशे. तेथी घणा जीवनो संहार मालूम पडशे.' आ सांभळी शिष्ये कयं, 'ते समये कोई अभयदाननो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org