________________
ज्ञानचंदकृत राजुल बारमास
[कवि विशेषचंद्रना शिष्य छे. जैन गृजर कांव आ (बीजी आवृत्ति भा.१, पृ.२३३)मां कविने सोळमी सदीमां मूकेल छे, परंतु कृतिनी भाषा जोतां कवि मोडा समयना संभवे छे. जैन गुर्जर कविओ' भा.४, पृ.११९मां विशेषचंद्रगणिशि. वीरचंद्रगणिशि. मुनि वाहलचंद्रे सं.१७६२मां लखेली प्रत नोंधायेली छे, ते विशेषचंद्रना आ शिष्य होय तो ए १८मी सदीमां थयेला गणाय. - संपा.]]
पंथिअडा रे संदेसडो - ए देशी सरसती चित समरी करी, प्रणमी जिन-पाय, राजुल कहें सुणि चांदला, चंदा कहजे रे जाय. १ चांदा, नेमजीने जइ कहज्यो, नवभवनो रे नेह, नेह देखाडी नाहला, किम दीजे रे छेह. २ चां० आसाढ मास रे आवीउ, गयणे चढीआ मेह, चातक तो पिउ पिउ करे, नेम नाव्यो रे नेह. ३ चां. नीलवरण हुई भूमिका, वन वन बोले रे मोर, पंखिडा पावस [पंखि डालीवस ?] हुआ, नाव्यो नेम कठोर. ४ चां. श्रावणे वरसे सरवडां, भींजे मुझ चीर, वाट जोउं वाल्हा तणी, नाव्यो नेम सुधीर. ५ चां. भाद्रवडो भरे माचीओ, सरोवर लहरें जाय, कोय दीखाडे नेमने, तरु [तस हुं] द्यु रे पसाय. ६ चां. आसो आशा अति घणी, कामिनी करे रे पोकार, नवयौवन मुकी गयो, कुण करशे रे सार. ७ चां. काति करसण फुलीआं, डुंगर नीर झरंत, तोरणथी पाछो वळ्यो, नाव्यो नेमजी कंत. ८ चां. मागशिर मनि मोहि रह्यो, फुली केतकी वार, गोखे रही निरखं सदा, नाव्यो नेम निरधार. ९ चां. पोषे रोस न कीजीए, राखी[जे] थिर मन्न, नेमि विना ईणी रतें, नवि भावे रे अन्न. १० चां० माहे मो[मा?] हे जइ रह्या, मनि नावे रे हेज,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
