________________
प्रद्युम्नकुमार-चुपई कइ मइ दव परजालीयां कइ फोडी पालि तरूयर मइ काप्या वली ते दुख संभालि ...मा. १५० कइ मइ तुरंफल तोडीया सवि काचां तोय कइ मइ जीव संतापीया ते फल ए जोय... ...मा. १५१ कइ मइ मुनि उवेखीया कइ वलि दीधी गालि कइ मइ जीव दुहव्या घणा अगनि करी झालि ...मा. १५२ इम झूरता आवीया
श्रीकृष्णमुरारि नयण-नीर वहइ घणूं दुख देखिउ नारि ...मा. १५३
दूहा दृज्जणजण बब्बूलवण जइ सिंचह अमीएण ।
तुअ ति कंटाविंधणा सारीरह गुणेण ॥२३1 (सत्यभामाने कृष्णे आपेलो ठपको) ।
कोप करि तव हरि कहइ सुणि सतिमामा वात रुखमणि पुत्र-दुखिइ भरी तइ किम बोली घात
१५४ सीहां लत न वीसरइ जे दिधी हरिणेण सा सकलंकी वालसिउ कालो काल गएण
१५४क (श्रीकृष्ण, रुक्मिणीने आश्वासन )
कृष्ण कहइ रुखमणि प्रतिइ धर्म करु एक चित्ति थोडे दिनि पुत्र आवसिइ तूं छइ पुन्यपवित्र स्वर्ग-मृत्यु-पाताल जिहां पुत्र करावि सार
वहिल आवीनइ कहिसि आगम पजूनकुमार (कृष्ण-रुक्मिणी पासे नारदमुं पुनरागमन)
इम समझावी आवियु विलखवदनि हरिराय तव नारदि बोलावीया आवी लागा पाय 1. आ +हो जैन गुर्जर कविओ-भाग १ लो', पृ. २७२ उपर आपेलो छे, ते प्रमाणे अहीं मकेलो छे. मूळ हस्तप्रतमां आ दूहो नीचे प्रमाणे लखेलो छ :
दृज्जणजण बबूलवण जु सींचु अमीयेण । तही ते कंटाभाजणा जातिई तणइ गुणेण ।।
१५५
१५६
१५७
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
