________________
२२
चतुर्विंशतिप्रबन्धे
[ ४ श्रीभार्यखपटाचार्य
दृष्ट्वा तो राजा चाटूनि करोति स्म, पुनर्नैवमबिनयमाचरिष्यामि इति उवाच । तदा महेन्द्रेण पठितम् -
कः कण्ठीरवकण्ठकेसरसटाभारं स्पृशत्यंघ्रिणा ? कः कुन्तेन शितेन नेत्रकुहरे कण्डूयनं काङ्क्षति ! | कः संनह्यति पन्नगेश्वरशिरोरत्नावतंसश्रिये ?
यः श्वेताम्बरशासनस्य कुरुते वन्यस्य निन्दामिमाम् ॥ १ ॥ विशेषतो भीतो नृपो दर्शन ( ? )स्य पादेवलगीत् । तदा महेन्द्रेण धवला करवीरकम्बा दिग्द्वयेऽपि वाहिता । पुनर्विप्राणां मस्तकाः स्वस्थानेषु ससञ्जः । प्रतिबोधितो राजा विप्रलोकश्च । एवं प्रभा१० वनाऽभूत् । भुवनोऽपि बौद्धान् परिहत्य स्वगुरूणां मीलितः । तेन स्वगुरवः क्षामिताः । तैर्गुरुभिस्तस्य भुवनस्य बहुमानं दत्तम् । पश्चाद् भुवनो गुणवान्, विनयवान्, चारित्रवान् श्रुतवान्, जातः । तत आर्यखपटा : सूरिपदं भुवनाय दत्त्वाऽनशनेन
द्यामारुरुहुः ।
१५ जीवितव्यं च मृत्युं च,
माराधयन्ति ये ।
त एव पुरुषाः शेषः, पशुरेष जनः पुनः ॥ १ ॥
इति महाप्रभावक श्री आर्यखपटाचार्यप्रबन्धः ॥ ४ ॥
१ ग - 'महेन्द्रेणोक्तम् । २ शार्दूल० । ३ क - घ- प्रतयोः 'भुवनोऽपि ' इत आरभ्य 'जातः ' एतत्पर्यन्तं नास्ति । ४ क - 'खपुटः । ५ अनुष्टुप् ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
