________________
चतुर्विशतिप्रबन्धे [१० श्रीहेमचन्द्रसूरिएतं च तेषां मन्त्रं चौलुक्योऽद्यापि न वेत्ति । अतः प्राता राजा कुमारपालः कलहपश्चाननं पट्टहस्तिनं महामात्रश्यामलपार्थात् पुरः प्रेरयामास । तटस्थांस्तु चेष्टितैर्दुष्टान् निरणैषीत् । नृपेण गदितः श्यामल:-किमर्थममी उदासीना इव दृश्यन्ते ? । श्यामलेन विज्ञप्तम्- देव! अरिकृतार्थदानादमी त्वयि द्रोहपराः सम्पन्नाः । राजाऽह- तर्हि तव का चेष्टा ? । श्यामलोऽप्याललाप- देव ! एको देवः १, अपरोऽहम् २, अन्यस्तु कलहपश्चाननो हस्ती ३; एते त्रयः कदापि न परावर्त्यन्ते । नृपो बदति--तर्हि सम्मु
खीने दृश्यमाने शत्रुनृपमुद्गरघट्टे गजं प्रेरय । १० साहसजुत्तइ हल वह(चल ?)इ दैवह तणइ कपालि ।
. खूटा विणू खींखइ नही खेडिम(डग?) खूटा टालि ॥१॥ तदैव चारण एको न्यगादीत्
कुमारपाल ! मन चिंत करि चिंतिइ किंपि न होइ ।
जिणि तुहु रज्जु समाप्पिउँ चिंत करिसंइ सोइ ॥१॥ १५ तत् तदीयं वचः श्रुत्वा सुशब्दं मन्यमानः पुरस्थे महाघट्टेऽवि
शत् । नरसहस्रेण सह भञ्जन् घ्नन् गतो गजारूढः कुमारपाल आनाकगजान्तिके। आस्फालितो गजो गजेन । लग्नः करः करेण । आस्फालितौ दन्तौ दन्ताभ्याम् । एकदेहत्वमिव द्वयोरिभयोरभूत् ।
प्रवृत्तं युद्ध नाराचैः । द्वावपि बलिष्ठौ महोत्साहौ राजेभौ । तथापि २० कलहपश्चाननश्चीत्कारान् मुश्चन् पुनः पुनः पश्चान्निवर्तते । तदा
१ साहसयुक्तेन हलं वह(चल)ति दैवस्य कपाले।
- क्षुपान् विना स्तभ्नाति न कर्षक ! क्षुपान् त्यक्त्वा ॥ इति दि. ब. के. ह. ध्रुव इत्येभिः साक्षरवयः सूचिताच्छाया । २घ-'हलु' ।। ३-४ घ--'खंडा' । ५ग--पुस्तके तु एवम्
__ 'खेडिम खूटा टालि खूटा विण खींसह नहीं।
दैवहतण कपालि साहस जुत्तइहलवलइ॥ १॥' ६ छाया-कुमारपाल ! मा चिन्ता कुरु चिन्तया किमपि न भवति ।
येन तुभ्यं राज्यं समर्पितं चिन्ता करिष्यति स एव ॥ ७ स-'मनि चिंत्य करि'। ८ ग-रज्ज'। ९ घ-सिह सोई'। १० लोहमयवाणैः ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
