________________
सूरिप्रणीतम् ]
श्रीपार्श्वजिनस्तवनम् ।
यदीयङ्गगीश्वगमागमागमावनीसमा मोहरतीरतीरती। . .... उपासते त्वामदरादरा दरापहं न के सन्महितं हितं हि तम् ॥५॥ तावत् कुविद्यागुरखो रखोरवो वादान्दवः संयमधाम ! धामधा । यावद् भवत्तीर्थ्यधनाधना घना नोद्यन्ति तद्विप्लवदा वदावदाः ॥६॥
अवचूरिः । चङ्गा गमाः-सदृशपाठाः येषु ईदृशा ये आगमा:-सिद्धान्तास्त एव अंगमा-पक्षास्तेषां उत्पत्तिहेतुत्वात् अवनीसमा-पृथ्वीसमा यदीयगी: त्रिप. दीरूपा संवेगजनकतया मोहमिथ्यात्वकषायाद्यष्टाविंशतिमेदमोहनीयकर्माणि रती-विलसितानि प्रकरणादभव्यानां अतीरति-अतिशयेन क्षिपति 'हरण क्षेपे ' इत्यस्य धातोयौंजादिकत्वात् णिज् , विकल्पान ईइत्यव्ययः प्रत्यक्षेऽर्थे । 'इ स्यात् खेदप्रकापोक्तावीक्रोधे दुःखभावने । प्रत्यक्षे सन्निधावपि ।' ( हेभ्यने० ।) इत्यनेकार्थवचनात् । हि इति निश्चये । त्वां दरापई भवच्छेदिन-सन्महितं-उत्तमजनपूजितम् । हितं जगतामपि वत्सलत्वात् । अदरादराः-मनापदादराः सन्तः के न उपासते ? अपि तु सर्वेऽपि । काकूक्तिरियम् । दरशब्दस्तु दरेत्यव्ययम् देश्यपदं वा ' (हेम्यने० २।४१९) इत्यने कार्यवार्तिकवचनेऽपि समासितः प्रयुक्तो दृश्यते
'दरतलिनदखिापिजराण्यङ्गकानि
त्वमुरसि मम कृत्वा यत्र निद्रामवाप्ता ।' ( ) इत्यलङ्कारचूडामणी दर्शनात् ॥५॥ . हे संयमधाम ! वादिरूपा इन्दवः तावद् धामधा:-तेजोधारिणः । कीदृशास्ते ? कुविद्यागुरवः-कुविद्यायाः कुत्सितज्ञानस्य मिथ्यात्वस्येत्यर्थः । प्रवर्तकाः । तथा रवेण-वितण्डाकोलाहलेन उरवो-महान्तः । इन्दुरपि का:पृथ्ख्याः विद्यागुरुः प्रकाशकत्वात् मानहेतुः । र:-कास्मतं वायति-घोषयतीति
