________________
सूरिविरचितम् ] श्रीपाश्वनाथस्तवनम् । १३५ यः खलु दण्डादिक्रियाक्षमः स प्रभुरित्यतस्तदाहकरंबा भरी त्राटना थाट बाधा चलू ले करी ताम तंबोल लाधा । सुयाली तिहां सेज तां पाथरावी सुयउ वायनी लहरि तु फार फावी ।।।
अवचूरिः ।
इत्येवंशीलः अङ्घी। किम्भूतं अम् ? 'इनम्' । विगता ई:-लक्ष्मीः येषां ते व्यो-निर्धनाः । न वीनां दाखः-शोषणं यस्मात् सः । यतस्त्वं 'साकरसुमण्डी-' सायाः-लक्ष्म्याः आकरः अत एव सुष्ठु मण्डते-आश्रितमित्ये. वंशीलः । विशेषणयुग्मम् । 'मरुक्की' म:-चन्द्रः तद्रुचः ताः किरतिविक्षिपतीति ‘मकी' अतिसौम्यत्वात् ॥ ९ ॥
[रुच्याम्भोजनस्वामिनिनाऽऽमिपाम्या, मयाड्डि...... ।
...... ॥ १० ॥] प्राप्य रुचिः-कान्तिरेव । आ-सामस्त्येन अम्मो यस्य स उच्याम्माः, कान्त्या वपुषि जललहरिवल्लसन्नित्यर्थः । जनानां-लोकानां स्वामी जनस्वामी-राजादिः, रुच्याम्माश्चासौ जनस्वामी च रुच्यांभोजनस्वामी तस्य सम्बोधनं हे रुच्याम्भोजनस्वामिन् ! 'इन !" जातावेकवचनमत्र, जनस्वामिनामपीत्यर्थः । हे 'आमिप !' 'भामिनः-रोगिणः तान् पातीति । हे 'अम्यां ! ' ' अम् शब्दविभक्त्योः ' इति धातोः सम्यं-कथनीयम् अं-परब्रह्म यस्य इति । केवलं तत्त्वमेव वाच्यमस्येति भावः । मया अमा-अलक्ष्मीः आवि-उल्लङ्घिता अतिक्रान्ता इति यावत् । त्वयि उपात्ते श्री:-प्राप्ता, अश्रीस्त्वतिक्रान्ता इति युक्तं त्वदुपादानमिति दशमपद्यार्थः ॥ १० ॥ [ कर वा भरी त्राटनाऽथाऽऽट बाधाचलूले करीतामतुम्बो रराधाऽ । सुयालीतिहासेजतापाऽथ रावी सुय उवाऽय ! नील! हरितुम्फाऽऽरफाऽऽवी ॥]
