________________
सूरिविरचितम् ]
श्रीपार्श्वनाथस्तवनम् ।
है आमिन इन : एकान्ते नरागमा इशया-नः विरूपा
न ही सामिनई नामि ते ताम लागी रहह राग वीरागमायावि भागी । अरे दोहिला माणुसा जन्मलंभो महारउ दया जीवतां मूढ ! दंभो ॥ नवी नवी तामई देव वात भोगे स दीधी नवसातघात । विभो ! वली आपि न माम हाम पराभवइ नाह सवामकाम ||८||
अवचूरिः । अच्छा-निर्मला ज्ञानादिई:-लक्ष्मीर्यस्य तत्सम्बोधनम् । त्वया लोभ एव लोभोऽपि अभजि । 'एव' इत्यवधारणे । अमज्येव । किम्भूतेन ? इजिता-कामजिता । तथा 'अरिवूरा' अरीणां ऊ:-दीप्तिस्तां उर्वतेविनाशयतीति 'अरिवूरा' ॥ ६ ॥ [ नही साऽऽमिन इनामितेताऽमला गी रह इरागवीरागमाऽयाविभागी ! । अरेऽदोऽहिलाऽमा न साजन्मलं भो ! महार उदया जीयतामूढदम्भोऽ! ॥]
हे आमिन इन !-रोगिणां सूर्य ! त्वयि अमिता-घना सा-लक्ष्मीः , अमला गी:-सरस्वती रह:-एकान्ते न इता-न प्राप्ता । अपि तु प्राप्ता । 'ही' विस्मये । किम्भूता सा लक्ष्मीः। 'इरागवीरागमा' इरायां-पृथ्व्याम् , अगः-सूर्यः तद्वद ये दीप्ता वीरास्तेषां आगमः-प्राप्तिर्यस्याः सा । पुनः विरूपा ?'अयाविभाक्' 'भयां-अलक्ष्मीम् विभजते-पृथक्करोति । अथवा अयं-अनुकूलं देवं न विभजते । 'ई' सम्बोधने । किंरूपा गीः ? इरायां-वाण्यां भाषणे अगवद् वीरा-निश्चला आगमाः-सिद्धान्तास्तेषां आय-लाभं न विभजते । अथाऽयं भगवत उपदेशः । अरे मूढ ! अदः-प्रत्यक्षोपलक्ष्यमाणेन स्रणेन इति शेषः । अमा-सह अहिल-न हावं कुरु । यतः अपः स्त्रैणं 'साजन्मलं ' सा-लक्ष्मीः जन्मापि च लाति-हरति । भो ! 'उदया !" उत्-प्राबल्येन अयः-अनुकूलं दैवं येषां ते । महान् अरिसमूहो महार:रागारिजर्जीयताम् । किम्भूतः ? 'ऊढदम्भः' प्राप्तकपटः । अकारः पूत्यै ॥ ७ ॥ [ नवीन ! वीताम इदेववातभोगे! ऽसदीधीनवसातघात !।
विभो ! वली आपि न मामहाम पराभव इनाहसवामकाम! ॥]
