________________
श्रीजैनस्तोत्रसन्दोहे
[श्रीजयकीर्ति
वहइ मान माया महामोह साह्या गमइ राग साचा रही लांकि बाह्या । न को नाहतां सारतउ देव टाली न वेरउदही नेह तउ कम बाली । न वा मांगजे राजिनं काज केवा रुली नाथ ! तउ वासना स्वामि ! सेवा। प्रभो! भंजिवा मोहना नाद पूरा मया छई जितां लोभ एवारिवूरा ॥१॥
अवचूरिः।
[यह इमा न माया महामोऽहसा ह्यागम इराग ! साचार ! हीलाऽऽम्बि बाह्या। - न कोऽनाहतासार ! तु उदेवटाली न बेर उदहीनेहत उ कर्मजाली॥]
हे नाथ ! इमाः माया न वहे । 'हिः' यस्मात् । अहसाः सन्तस्त्वां महामः । 'हिः' यस्माच्च । इला-भूः बाह्या, न स्वात्मनः । इति आम्बिकथिता तत्त्वज्ञैरिति । हे अग !-निश्चल ! । 'हे साचार! ' आचारोदेशनादिः । तुः-पुनः । हे 'अनाहत !' महोदयप्राप्तत्वात् । 'हे सार । ।' हे 'हे बेरउदहीन ! ' बेरे-शरीरे उत्-प्राबल्येन अहीन ! कः त्वां अर्हन्तं न ईहते ? किंस्वरूपः · उदेवटाली' उदेवं-शिवं टालयितुं शीलं यस्य । अतो न कर्मजाली-कर्मजालमुक्तः, यत् उत्कृष्टकस्थितौ भगवदुपलब्धिर्न । 'उः' पूत् ॥ ५ ॥ [न वामाङ्गजेऽराजि नं काजकैवार् ! उ लीनाऽथ त उवा सना स्वाऽऽमि सेवा। प्रभोऽमजि वामोहना नादपूरा मयाऽच्छ ! इंजिता लोभ एवारिवूरा ॥]
हे जिन ! त्वयि वामाङ्गजे नं-ज्ञानं न अराजि? अपि तु अराजि । 'हे काजकेवार !' कः-ब्रह्मा अजः-विष्णु: ईश्वरो वा, क-आत्मा, जातावेकवचनम् काजकं तस्मिन् वारं-अवसरम् सत्कर्मविधानायाऽऽ. चष्टे इति वारयतीति क्विपि वार् ! । हे लीन ! - लयप्राप्त ! । मथ ते-तव सेवा आमि-प्राप्ता। किंरूपा? उवा-प्रीत्या सना-नित्यं स्वा-ऽऽत्मीया। हे प्रभो ! भवता वामा-प्रतिकूला ऊहना-वितको अभजि । किम्भूता ? 'नादपूरामया' नादपूरो-वागजालं तदेवामयो यस्याः । हे 'अच्छे !"