________________
सूरिविरचितम् ]
श्रीपार्श्वमाथस्तवनम् ।
१३१
मयाल नही नाह ! ता माय ताय प्रभो ! वंदिवा हेव नितु देवपाय | अहो ऊपमा नाथ ! तउ साररेहा दमउ भाविको पावना नाम केहा ॥
अवचूरिः ।
"
.
हा
क्वचिल्लुकिता भीतत्वात् इजता - कामसत्तैव यस्मात् सः । ततः संलग्नविशेषणद्वयसम्बोधनम् । हे ' अङ्केडिधाजे !' अं- परब्रह्म तत् क्रीडाधारिका आजि:- समभूः । वयं त्वां महामः । तथा ' हे प्रभ ! ' प्रकृष्टध भा यस्य । हे अज!' हे 'अणो !' दृग्गोचराभावात् । उ:-भर्सने । उंईश्वरम् । किं इत्याक्षेपे । " आयापती ' - ब्रह्मविष्णू ! " ' खेदे । 'ऊ' - विचारयामि । " अराकमारागमारान् । अरा - शास्त्री तद्वस्या अकं - दुःखं, मारश्च-मरणम्, तयोः आगमो येभ्यः | आरा :- अरिसमूहाः । कर्मधारये, ते तान् । तुः - अवधारणे । तथा यः कामो निलीय स्थितः स किं रूपः ? ईज: - लक्ष्मीनन्दनः । 'उसका' उस ईश्वर विडम्बकः अत एव कारा - गुप्तिग्रहम् । तद्धेतुत्वात् विशेषणयुग्मम् । आयापती ईजे अन्यमते न सन्धिः ॥३॥
इव
"
इत्यत्र
<
[ मया लूनहीनाहतामायताय ! प्रभोऽवन्दि वाहेऽवनितुदेऽवपाय ! | अहो ऊपमा नाऽथ त उ साररेहाऽक्ष्म उभाविकोपावनानाम ! केहा ॥ ] देवाहेवपाय !' अवनि :- जगत्त्रयभूः, अर्थात् तत्र स्थितान् तुदते व्यथते इति अवनितुदे । 'बाहे' संसारप्रवाहे । ऊ:- दीप्तिस्तस्याsपायो - बपायः । न वपायो अवपायः तत्सम्बोधनम् । मया भवान् अवन्दि - स्तुतः । किंरूपः ? हीना - निन्या अहताश्च - केनापि पूर्व अदृश्या आमा लूनाः- छिन्नाः, लूनाश्च ते अहीनाहतामाश्च तैः अयता- अबद्धाआयस्य - लाभस्य प्रभा यस्य सः । 'अहो' इति विस्मये । 'उ' सम्बोधने । हे 'सारर !' सारं ज्ञानादि रातीति- ददातीति सा । इह ते-तव ऊः - ज्ञानं तदुपमा नाऽस्ति । 'अथ' इति प्रतिज्ञायाम् । यतस्त्वं उभौ इकोपौं - कामक्रोधौ अदम: - दान्तवान् । हे ' अनानाम !' अनाना - अप्राणा, अलक्ष्मीर्यस्मात् । ईहा - इच्छा का कियन्मात्रा ? यदि तन्मूलो कामक्रोधौ दान्ताविति ||४||
?
-
