________________
(६) णायाधम्मकहाओ प. सु.
१२ अ. उदगे [ ६३ ]
वीसाएमाणे जाव विहरति, जिमियभुत्तत्तरागते वि य णं जाव परमसुइभूए तंसि उदगरयणंसि जायविम्हए ते बहवे ईसर जाव एवं वदासी अहो णं देवाणुप्पिया ! इमे उदगरयणे अच्छे जाव सव्विदियगायपल्हायणिज्जे । तते णं ते बहवे ईसर जाव एवं वदासी तहेव णं सामी ! जण्णं तुब्भे वदह जाव तं चेव पल्हायणिज्जे । तते जितसत्तू राया पाणियघरियं सद्दावेति, २ त्ता एवं वदासी एस णं तुमे देवाणुप्पिया ! उदगरतणे कतो आसादिते ? तते णं से पाणियघरिए जितसत्तुं एवं वदासी एस णं सामी ! मए उदगरयणे सुबुद्धिस्स अंतियाओ आसादिते । तते णं जितसत्तू सुबुद्धि अमच्चं सद्दावेति, २ त्ता एवं वदासी अहो णं केणइ कारणेणं सुबुद्धी ! अहं तव अणि अकंते अप्पिए अमणुण्णे अमणामे जेणं तुमं मम कल्लाकुल्लिं भोयणवेलाए इमं उदगरतणं न उवट्ठवेसि ? तं एस णं तुमे देवाणुप्पिया ! उदगरतणे कओ उवलद्धे ? तते णं से सुबुद्धी जितसत्तुं एवं वदासी एस णं सामी ! से फरिहोदए। तते णं से जितसत्तू सुबुद्धिं एवं वदासी-केणं कारणेणं सुबुद्धी ! एस से फरिहोदए ? तते णं सुबुद्धी जितसत्तुं एवं वदासी एवं खलु सामी ! तुब्भे तया मम एवमातिक्खमाणस्स एवं भासमाणस्स एवं पण्णवेमाणस्स एवं परूवेमाणस्स एतमहं णो सद्दहह, णो पत्तियह, णो रोयह, ततो णं मम इमेयारूवे अज्झत्थिते चितिए पत्थिए मणोगए संकप्पे समुप्पज्जित्था - अहो णं जितसत्तू संते जाव भावे नो सद्दहति, नो पत्तियति, नो रोएति, तं सेयं खलु मम जियसत्तुस्स रण्णो संताणं जाव सब्भूताणं जिणपण्णत्ताणं भावाणं अभिगमणट्टयाए एतमहं उवाइणावेत्तए । एवं संपेहेमि, २ तं चेव जाव पाणियघरियं सद्दावेमि, २ एवं वदामि तुमं णं देवाणुप्पिया ! उदगरतणं जितसत्तुस्स रण्णो भोयणवेलाए उवणेहि । तं एतेणं कारणेणं सामी ! एस से फरिहोद । तते णं से जितसत्तू राया सुबुद्धिस्स अमच्चस्स एवमातिक्खमाणस्स एवं भासमाणस्स एवं पण्णवेमाणस्स एवं परूवेमाणस्स एतमट्ठे नो सद्दहति, नो पत्तियति, नो रोएति, असद्दहमाणे अपत्तियमाणे अरोएमाणे अब्भिंतरट्ठाणिज्जे पुरिसे सद्दावेति, २ एवं वदासी गच्छह णं तुब्भे देवाणुप्पिया ! अंतरावणातो नवए घडए पडए य गिण्हह, २ जाव उदगसंभारणिज्जेहिं दव्वेहिं संभारेह । ते वि तहेव संभारेति, २ जितसत्तुस्स उवर्णेति, तते णं से जितसत्तू राया तं उदगरयणं करयलंसि आसाएति, २ त्ता आसातणिज्जं जाव सव्विदियगायपल्हायतणिज्जं जाणित्ता सुबुद्धिं अमच्चं सद्दावेति, २ त्ता एवं वदासी सुबुद्धी ! एए णं तु संता तच्चा जाव सब्भूया भावा कतो उवलद्धा ? तते णं सुबुद्धी जितसत्तुं एवं वदासी एए णं सामी । मए संता जाव भावा जिणवयणातो उवलद्धा । तते णं जितसत्तू सुबुद्धिं एवं वदासि तं इच्छामि णं देवाणुप्पिया ! तव अंतिए जिणवयणं निसामेत्तए । तते णं सुबुद्धी जितसत्तुस्स विचित्तं केवलिपण्णत्तं चाउज्जामं धम्मं परिकहेति, तमाइक्खति जहा जीवा बज्झंति जाव पंच अणुव्वयाई [सत्त सिक्खवयाइं] । तते जितसत्तू णं सुबुद्धिस्स अंतिए धम्मं सोच्चा णिसम्म हट्ठतुट्ठे सुबुद्धि अमच्च एवं वदासी सद्दहामि णं देवाणुप्पिया ! निग्गंथं पावयणं, पत्तियामि णं देवाणुप्पिया निग्गंथं पावयणं, रोएमि णं देवाणुप्पिया ! निग्गंथं पावयणं जाव से जहेयं तुम्भे वह । तं इच्छामि णं तव अंतिए पंचाणुव्वतियं सत्तसिक्खावतियं जाव उवसंपजित्ताणं विहरित्तए । अहासुहं देवाणुप्पिया ! मा पडिबंध करेह । तए णं से जियसत्तू सुबुद्धिस्स अमच्चस्स अंतिए पंचाणुव्वइयं जाव दुवालसविहं धम्मं पडिवज्जइ । तते णं जितसत्तू समणोवासए जाते अभिगयजीवाजीवे जाव पडिलाभेमाणे विहरति । ते णं काले णं ते णं समए णं थेरागमणं, जियसत्तू राया सुबुद्धी य निग्गच्छति, सुबुद्धी धम्मं सोच्या जं नवरं जितसत्तुं आपुच्छामि जाव पव्वयामि । अहासुहं देवा ! सुबुद्धी जेणेव जितसत्तू तेणेव उवागच्छति, २ त्ता एवं वदासीं एवं खलु सामी ! मए थेराणं अंतिए धम्मे निसंते, से वि य धम्मे इच्छिए पडिच्छिए इच्छिय-पडिच्छिए। तए णं अहं सामी ! संसारभउव्विग्गे भीए जाव इच्छामि णं तुब्भेहिं अब्भणुन्नाए समाणे जाव पव्वइत्तए। तते णं जितसत्तू सुबुद्धिं एवं वदासी अच्छा ताव देवाणुप्पिया ! कतिवयातिं वासाति उरालाति जाव भुंजमाणा, ततो पच्छा एगयओ थेराण अंतिए मुंडे भवित्ता जाव पव्वइस्सामो। तते णं सुबुद्धी जितसत्तमद्वं पडिसुणेति । तते णं तस्स जितसत्तुस्स रण्णो सुबुद्धिणा सद्धिं विपुलाई माणुस्स जाव पच्चणुब्भवमाणस्स दुवालस वासाई वीतिक्कंताई । ते काणं णं समणं थेरागमणं, तते णं जितसत्तू धम्मं सोच्चा एवं वयासी जं नवरं देवाणुप्पिया ! सुबुद्धिं अमच्चं आमंतेमि, जेट्ठपुत्तं रज्जे ठवेमि, तए णं तुब्भं णं जाव पव्वयामि । अहासुहं देवाणुप्पिया ! तते णं जितसत्तू जेणेव सए गिहे तेणेव उवागच्छति, २ ता सुबुद्धिं सद्दावेति, २ त्ता एवं वयासी एवं खलु मए थेराणं
श्री आगमगुणमंजूषा ६५३