________________
वज्जबाहुकुमारकथा
२६९
अरिमण-विहिय-धसक्को सक्को सग्गम्मि एत्थ चक्की वि। पायाले सेसो वि हु, सेसामिव वहइ तुह आणं ॥६०७॥ एवमसंभव-विक्कम-वसीकयासेस-भवण-तह-मयण !। पणयाहं सपसाओ, वरं वरं देस अचिरेण ॥६०८॥ इय तरुण-निवह-लोयण-महुयर-निउरुंब-मल्लिवल्लि व्व । जा कणइ थयं एसा, ता जं जायं तयं सणस ॥६०९॥ तब्भवणमज्झ देसे, स-पाडिहेरा सया स-अच्छेरा ।
अत्थि वणदेवयाए, पत्तलिया रयण-निम्मविया ॥६१०॥ पिच्छित्त चंगमंग, तिस्सा महरं सरं च सोऊण । निब्भर-मच्छर-गहिया, रोसारुण-लोयणा जाया ॥६११ । दासीजणाण तरुणीगणाण तह तरुणजणसमूहाणं ।
अन्नेसि पि जणाणं पच्चक्खं चेव सव्वाणं ॥६१२॥ निम्मेरा गय-लज्जा विविहाउह-निवह-कलिय-कर-नियरा । मुत्तूण नियं ठाणं संपत्ता तीए पासम्मि ॥६१३।। कन्नाए सुताराए विम्हियभय-तरल-तार-नित्ताए । निब्भयचित्ता तत्तो अंगं परिरंभिउं लग्गा ॥६१४।। किं किं ति काणणंतरवासी सव्वो वि तरुणजणनिवहो । जंपतो जा पत्तो वम्मह-भवणस्स मज्झम्मि ॥६१५।। तो जायसंभमाए, तीए पंचालियाइए सहस त्ति ।। निय पाणि-कमलगहिओ, तिस्साभिमुहं अही मुक्को ॥६१६॥ सो वि हु महंतसप्पो, दुरंतदप्पो लसंतगुरुगत्तो । हंकारफारवयणो रोसारुण-लोयणो सहसा ॥६१७॥ आयड्ढणि-मुहथंभणि-कीलिणि पमुहाओ विविहविज्जाओ । रायविसायवसेहिं, जुव-निवहेहिं पउत्ताओ ॥६१८।। अवगन्निय तं कनं पायपएसम्मि डसइ खणमित्तं । चरणम्मि चेव लग्गो चिट्ठइ विहियावराहु व्व ॥६१९॥(त्रिसृभिर्विशेषकम्)
Jain Education International 2010_04
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org