________________
हितोपदेशः । गाथा- २३० - विनयगुणविषये अभयकुमारकथानकम् ।।
इय चिंतियसयलमणोगयत्थ - वित्थारकप्पतरुतुल्लं । सेवावसरावडियं उवंसु अभयं भइ एवं ।।७६।। वच्छ ! तुमं मह जइ वि हु लोइयनीईइ नंदणो होसि । कज्जाविक्खाइ तहावि वहसि विविहाई रुवाई ।। ७७ ।। मंतावसरे मंती धम्माहम्माण वियडणे य गुरू । हिययरहस्सपयासण खणंमि मित्तो वि तं चेव ।।७८ ।। ता जाणसि यि जया पियासु साहारणस्स सयलासु । अप्पडिमो पडिबंधो मह चेडगनंदणाउवरिं ।। ७९ ।। ता मह पसायसूयगमेगत्थंभं पहाणपासायं । कारेसु इमीइ कए जह तत्थ गया सुहं वस ।। ८० ।। अह भणइ विणयपणओ अभओ मह चेव देव ! कज्जमिणं । जं पुण इय आइटुं तत्थ पसाओ परं हेऊ ।। ८१ ।। अविलंबं कज्जमिणं निप्फन्नं चेव ता मुणउ देवो । तुज्झ पयावस्स जए पुन्नस्स व किं न साहीणं । ८२ ।। गंतूणय आवासे सिक्खं दाऊण वड्ढई एगो । वणगमणत्थं लहु विस्सकम्मपडिमो समाट्ठो ।। ८३ ।। तुं सपरीवारो अभयाएसेण सो वि वणसंडं । सयलं पि हु अवगाहइ गंथरहस्सं व मेहावी ॥। ८४ ।। पिक्खंतेण य तेणं सुइसद्दलभूयलंमि सचविओ । पायालसलिलसंकंत - तिरियपसरंतघणमूल ।। ८५ ।। असिरसुसिणिद्धमहप्पमाण-सुसिलिट्ठलट्ठथिरथंभो [ खंधो ] ।
२९४
दिसिक्कमक्कमिंतो विसालसाहासहस्सेहिं ॥ ८६ ।।
मरगयमणिनीलदलो दिसि दिसि पसरंतसुमणगणगंधो । सुमहल्लपल्लविल्लो अइपेसलफलभरो साही ।। ८७ ।। विशेषकम् ।। दण यसो चिंतइ उचिय झिय एस पत्थुयत्थस्स । किं पुण सपाडिहेरा भवंति एयारिसा तरुणो ॥ ८८ ।। तेणं चिय अभएणं मह पहुणा दीहदंसिणा भणियं । जं किर पूयापणिहाणपुव्वयं गिन्हसु तरुं ति ।।८९।। तत्तो कओववासो सुइभूओ सो पओससमयम्मि । वरगंधपुप्फनेवेज्जमाइयं सज्जिडं सव्वं ।। ९० ।। परिपूऊण य दुमं कयंजली इय करेइ पणिहाणं । छिंदिस्समहं गोसे रायासेण तरुमेयं । । ९१ । । ता इत्थ कयावास जो कोइ रक्खसो अहव जक्खो । गंधव्वो व गणो वा सो अणुजाणेउ पसिऊणं । । ९२ । । इय काउं 'कारुनरे सुत्ते वंतरसुरो तरुनिवासी । चिंतइ अहो विवेगो अभयकुमारस्स विणओ य ।। ९३ ।। तस्साएसेण इमो न करिंतो जइ ममेवमुवयारं । ता मह कोवपईवे अवस्स सलहत्तणमुवितो ।।९४।। किंतु न उत्तमपुरिसा असमिक्खियकारिणो खलु भवंति । तम्हा बहु मंतव्वो कज्जमि इमम्मि मह अभओ ।। ९५ ।। इय चिंतिऊण गंतुं निसीहसमयंमि सो भणइ अभयं । वरधम्मनीइसंदण ! सेणियनंदण ! निसामेसु । । ९६ ।। जत्थ तर किर पहिओ वर्णमि वर्णाछिंदओ अहं तस्स । वणसंडस्साहिवई सुंदर ! वंतरसुरो पवरो ।। ९७ ।। तुट्ठ म्हि तप्पउत्तेण तेण विणओपयारकम्मेणं । ता तुरियं विणिवत्तसु तरुवरछेयाउ कारुनरे । । ९८ ।। अहमेव निम्मविस्सं एत्थंभं पहाणपासायं । सव्वोउयफलफुल्लेण संगयं सुंदरवणेणं ।। ९९ ।।
गाथा - २३० 1. कारु - कारीगर, शिल्पी इति भाषायाम् ।
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
- प्रा. सूक्तरत्नमाला ||८०||
www.jainelibrary.org