________________
२७२
जयन्तीप्रकरणवृत्तिः । गाथा ४।५।६ कलहोऽपि प्रमोदमैत्रीमाध्यस्थ्यप्रमुखगुणग्रामोल्लुण्टनप्रचण्डचरटचरित: पापस्थानमेव यत:-कलहरसिकः प्राणी प्रसभमुद्वेगमङ्कुरयति, क्लेशं किशलयति, परभवमात्मन: समुन्मीलयति, अकीर्ति मञ्जरयति, पितॄणामुपालम्भरम्भास्तम्भान् प्ररोहयति, कठोरवचनैः शिक्षितः सन्नऽसममार्तध्यानं कुसुमयति, ततो दु:कर्मोपार्जनया प्रेत्य 5 दुर्गतिं कलयति । किञ्च
कलहो परिवड्डन्तो, पयंडमायंगमत्तयं पत्तो ।
भंजइ सुकयारामं सुहफलयं चिरपरूढं पि ॥१॥ ततश्च अत्रामुत्र च दुःखैकपात्रतां प्राप्तः प्राणी चतुरशीतजीवयोनिलक्षणगह10 नाम्भोधिमध्यमग्नः परिभ्राम्यन् कथमिवोत्तारमाप्तुमर्हति ?, इत्यादिदुर्विपाकतां कलहस्य
ज्ञात्वा यः सत्त्वः कर्मलाघवतः कलहपरिहाणिमाधाय मनः समाधाय न परान् द्वेष्टि, त्यजति क्रोधं, मुञ्चति विरोधं, लभते सम्यगऽवबोधं, विदधानः सर्वास्रवनिरोधं, स हरिकेशिबलमुनीद्र इव देवानामपि वन्दनीयपादारविन्दो जगत्त्रयानन्दो भवति ।
तथाहि15
महुराए नयरीए संखनरिन्दो मुणिन्दधम्मकहं । सोऊणं संविग्गो पव्वज्जारज्जमल्लीणो ॥१॥ गीयत्थो संजाओ कयपरिकम्मो गुरूहि णुन्नाओ । एगागी विहरन्तो गयउरनयरम्मि सम्पत्तो ॥२॥ अह वट्टन्ते गिम्हे दिणयरकरनियरताविए लोए । मज्झन्हे भिक्खट्ठा पविस्सइ नयरमज्झम्मि ॥३॥ सत्तावलंबनिमित्तं पुरोहियं सोमदेवनामाणं । पुच्छइ मग्गं सो वि य चिन्तइ हासप्पओगेण ॥४॥ पेच्छामि ताव एवं समणं हुयवहपहेण गच्छन्तं । तावेण उप्फिडन्तं वयणं हहाहे त्ति जम्पन्तं ॥५॥ तो कहइ बहलधूलीपडलं मग्गं जलन्तजलणं व । गच्चइ तेण मुणिन्दो अकुणन्तो नेव गइभेयं ॥६॥ पेच्छन्तो विम्हइओ पुरोहिओ सोमदेवनामा सो। चिन्तइ किमेस तावं सहइ मुणी ? नत्थि वा तावो ? ॥७॥
20
25
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
