________________
B८
10
श्रीधर्मविधिप्रकरणम् अह रन्ना आइट्ठो, तावसवग्गो सरे वि नियदेवं । चंदणसमुग्गयं तं, परसूहिँ विहाडिउं लग्गो ॥१२१॥ भग्गा परसू सव्वे, न हु जायं देवदंसणं तेसि । किं वा अउन्नयाणं, चिंतारयणं करे चडड् ॥१२२॥ अह दंसणिणो अन्ने वि, जंपिया राइणा उदयणेण । देवाहिदेवपडिमं, पयडह तुब्भे विभो ! इन्हि ॥१२३॥ तो नियदेवे देवाहि-देवनामेण ते पयासंता । अहमिहमियाइ दुक्का, समुग्गयं तं विहाडेउं ॥१२४॥ अह तत्थ पत्थरम्मि व, कुट्ठत्तं आगएसु परसूसु । तेसिं मणोरहु च्चिय, जाओ खंडो न हु समुग्गो ॥१२५।। तं अच्छरियं सोउं, पभावई कोउगेण नियचेडिं । पेसइ रन्नो पासे, सा वि हु गंतूण विन्नवई ॥१२६॥ सामिय ! पभणइ देवी, अहं पि पिच्छामि अच्छरियमेयं । जह कह वि हुज्ज अम्हाण, एस देवाहिदेवु त्ति ॥१२७॥ तो रन्ना सा चेडी, देवीए आणणत्थमाइट्ठा । देवी मणजलहिंदू , हविज्ज अरिहा वि कइया वि ॥१२८॥ अह चेडियाइ कहिए, निवआएसे पभावई देवी । तक्खणमेव सिणाणं, देहपवित्तीकए कुणइ ॥१२९॥ तत्तो सा पहिरेउं, सियाइँ अव्वंगपट्टवत्थाई । मुत्तालंकारधरा, मुत्ता इव कोमुई चलिया ॥१३०॥ परियरिया चेडीहिं, जिणंदपूओवगरणहत्थाहिं । उल्लासंती लोयं, वेलाकूलम्मि संपत्ता ॥१३१॥ तो रन्नाणुन्नाए, पभावई सयललोयपच्चक्खं । चंदणसमुग्गयं तं, चच्चेई चंदणरसेण ॥१३२॥ पुन्नफलुप्पत्तिनिबंधणेहि, पुण्फेहिँ पूयए तं च । नियदुद्रुकम्मकंदं, दहइ धूवं पि से पुरओ ॥१३३॥
15
25
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org