________________
३३०
श्रीधर्मविधिप्रकरणम् जीए मइ रत्ताए, सहसा माराविओ नियपई वि । खणरागिणी हलिद्दा, इव होही मज्झ वि दुहाय ॥९६६॥ इय चिंतिउं स चोरो, वत्थाभरणाइ गिहिउं तीसे । तं पच्छा पिक्खंतो, झत्ति पणट्ठो कुरंगु व्व ॥९६७।। करिणि व्व उज्झियकरा, सा जहजाय व्व विवसणा भणइ । तं गच्छतं पिक्खिय, कह मं मुत्तूण जासि तुमं ॥९६८॥ चोरो भणइ विवसणं, तुममेगं सरवणम्मि संलीणं । रक्खसिमिव दट्टणं, बीहेमि तए कयं मज्झ ॥९६९।। इय अक्खिउं खगो इव, उड्डीणो सो अदंसणं पत्तो ।
सा दिन्नगल्लहत्था, रहिया तत्थेव उववि(व)सिउं ।।९७०॥ "अह सो वि मिठजीवो, देवत्तं पाविऊण अवहीए । पुव्वभवं सुमरंतो, तं पिक्खइ तह ठियं दीणं ॥९७१।। तो करुणाइ स देवो, तीसे पडिबोहणत्थमागंतुं । मुहगहियमंसपिंडं, सियालमेगं विउव्वेइ ।।९७२।। तत्तो तीइ नईए , तीरे नीराउ निग्गयं मीणं । भुत्तुं पहाविओ सो, मुहाउ मुत्तूण तं मंसं ॥९७३॥ तो तक्खणेण मीणो, झत्ति पविट्टो नइप्पवाहम्मि । गहिया य तव्विउव्विय-सउणीए मंसेपेसी वि ॥९७४॥ सा असई नइतीरे , निरिक्खिउं तं तहा सरवरणत्था । जंपइ दुहदीणा वि हु, सकोउगा जंबुयं एवं ॥९७५।। परिचइय मंसपेसि , हे बुद्धिविहीण ! मीणमिच्छसि । चुक्को दुण्हं पि तुमं, किं जंबुय ! पिक्खसि इयाणि ॥९७६॥ तो जंबुएण भणियं, निययपई चइय परनरं रमसि । दुण्हं पि तुमं चुक्का, किं चिंतसि नग्गिए ! अहुणा ॥९७७।। तं सोऊण भयाउल-हिययो तीइ मिठदेवो सो । निययमहिट्ठियरूवं, दंसंतो इय पयंपेइ ।।९७८।।
15
25
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org