________________
२०४
श्रीधर्मविधिप्रकरणम् जो राया हवइ पुरे , खत्तियकुलसंभवो दियवरो वा । समणेहि स दट्ठव्वो, जं सो चउरासमाण गुरू ॥१९६।। राएहिँ रक्खियाई, तवोवणाई ति सुप्पसिद्धमिमं । इय नाउं दंसणिणो, अन्ने वद्धाविउं पत्ता ॥१९७॥ तुब्भे थद्धा अन्नेसि दूसगा निंदगा य मज्झावि । ता मह भूमि मुत्तुं , कत्थ वि अन्नत्थ वच्चेह ॥१९८।। अह सूरिणा स भणिओ, न अम्ह कप्पो इम् त्ति नो पत्ता । न य निंदामो कंचि वि, समभावा हुंति जं समणा ॥१९९॥ जंपइ नमुई कुविओ, जइ समणं सत्तदिवसुवरि पिक्खे । ता बंधवं पि तमहं, माराविस्सं न संदेहो ॥२००॥ सोऊण तस्स वयणं, समागया सूरिणो तमुज्जाणं । साहति संघपुरओ, किं जुज्जइ संपयं इत्थ ? ॥२०१।। अह आह मुणी एगो, अंगामंदरगिरिम्मि तवनिरओ। चिट्ठइ विण्हुकुमारो तेण सो उवसमइ नमुई ॥२०२।। जुत्तमिमं ति पयंपिय, भणइ गुरू तत्थ केण गंतव्वं । तो भणइ मुणी एगो भयवं ! गयणेण जामि अहं ॥२०३॥ नवरं मह आगमणे, न अत्थि सत्ती तओ गुरू भणइ । विण्हुकुमारोऽवि तुमं, आणिस्सइ ता तुमं वच्च ॥२०४॥ इय भणिओ सो गुरुणा, गंतुं विण्हुस्स पायमूलम्मि । वंदिय गुरुआएसं, कहेइ तह नमुइवुत्तंतं ॥२०५॥ हाहा ! अहो अकज्जं, जं महपउमस्स चक्किणो रज्जे । साहूण दुक्खमेवं, इय चिंतिय चलइ तं गहिउं ॥२०६।। आगासेणं पत्तो, खणेण हत्थिणपुरम्मि विण्हुमुणी । वंदिय गुरुपयपउमो, नमिओ संघेण तित्थं व ॥२०७।। तो पत्तो निवभवणे, साहुजुओ तत्थ सो नरिंदेहिं । दिन्नासणो निविट्ठो, नमुइवज्जेहिँ नमिओ य ॥२०८॥
15
25
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org