________________
११०
श्रीधर्मविधिप्रकरणम् वच्छा ! वच्चह तुब्भे, इत्थ भविस्सइ महंतदुब्भिक्खं । पभणंति ते पहुपए , सक्केमो कह वि न चएउं ॥२१६॥ तो धरिया सूरीहिं, अह जाए पुव्वकहियदुब्भिक्खे । जं लहइ गुरू पवरं, तं तेसिं देइ बालाणं ॥२१७॥ तो चिल्लएहिँ चिंतिय-मजुत्तमेयं गुरुम्मि सीयंते । सीयइ सयलो गच्छो, जम्हा एयं सुए भणिअं ॥२१८॥ "जस्स कुलं आयत्तं, तं पुरिसं आयरेण रक्खिज्जा । न हि तुंबम्मि पणटे, अरया साहारया हुंति" ॥२१९॥ [ ] ता जो अंजणजोगो, तइया अहिणवगुरूण दिज्जंतो । कुड्डूंतरिएहिँ सुओ, तं अम्हे संपई कुणिमो ॥२२०॥ इय परिभाविय दोहिँ वि, सो जोगो मिलिओ तहा सिद्धो । तेणंजणजोगेणं, अदीसमाणा य ते हुंति ॥२२१॥ तो चंदगुत्तरन्नो, उभओ पासेसु चिल्लया दो वि । उवविसियपुन्नथाले, भुत्तूणं जंति पइदिवसं ॥२२२॥ अन्नदिणपमाणेणं, भुत्ते सिरिचंदगुत्तभूवालो । तुरियं उट्ठाविज्जइ, अजिन्नभीएहिँ विज्जेहिं ॥२२३॥ एवं इगजणभत्ते, जणतियगेणं विभज्जमाणम्मि । ऊणोयरियाइ किसो, मुणि व्व जाओ महीनाहो ॥२२४॥ तं तह द४ पुच्छइ, चाणक्को कीस दुब्बलो ? देव ! । सो भणइ न याणे हं, किंतु न तिप्पामि भुंजंतो ॥२२५॥ अह चिंतइ चाणक्को, भोयणसमयम्मि नूणमेयस्स । सिद्धो को वि हु भुंजइ, अओ न तिप्पेइ एसु त्ति ॥२२६॥ तो बीयदिणे इट्टाल-चुन्नओ भोयणस्स सालाए । खिविओ ता पयपंती, दो दिट्ठा बालपुरिसाण ॥२२७॥ नायं च इमं दो लहु , सिद्धनरा के वि भुत्तुमायति । तो बीयदिणे भोयण-सालाए कारिओ धूमो ॥२२८।।
15
25
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org