________________
126 भावश्यकहारिभद्रीया आगओ दुवारपालेहिं पिटिओ, जइवारा एइ तइवारा राया पडिलग्गइ, सो निग्गओ, अह अधितीए निग्गओ पबडओ एडणा धरिसिओ, नियाणं करेड-एयस्स वहाए उववज्जामित्ति, कालगओ. अप्पिड़िओ जाओ, सोऽवि राया तावसभत्तो तावसो पबइओ सोवि वाणमंतरो जाओ, पुषिं राया सेणिओ जाओ, कुंडीसमणो कोणिओ, जं चेव चेल्लणाए पोद्दे उववण्णो तं चैव चिंतेइ-कहं रायाणं अक्खीहि न पेक्खज्जा, तीए चिंतियं-एयस्स गन्भस्स दोसोति गम्भं, साडणेहिवि न पडइ, डोहलकाले दोहलो, किह ?, सेणियस्स उदरवलिमसाणि खायजा, अपूरते परिहायइ, न य अक्खाइ, णिब्बंधे सवहसावियाए कहियं, तओ अभयस्स कहियं, ससगचंमेण समं मंसं कप्पेत्ता पलीए उवरि दिन्नं, तीसे ओलोयणगयाए पिच्छमाणीए दिजइ, राया अलियपमुच्छियाणि करेइ, चेल्लणा जाहे सेणिय चिंतेइ ताहे अद्धितीय उपजइ, जाहे गम्भ चिंतेइ ताहे कहं सर्व खाएजत्ति ?, एवं विणीओ दोहलो, णवहिं मासेहिं दारगो जाओ, रण्णो णिवेइयं, तुट्ठो, दासीए छड्डाविओ असोगवणियाए, कहियं
मागतो द्वारपालैः पिहितः, यतिवारा आयाति ततिवारा राजा प्रतिभज्यते, स निर्गतः, अस्यात्या निर्गतः प्रव्रजित एतेन धर्पितः, निदानं करोतिएतस्य वधायोपपचे इति, कालगतः, अल्पर्चिको व्यन्तरो जातः, सोऽपि राजा तापसभक्तः, तापसः प्रव्रजितः सोऽपि व्यन्तरो जातः, पूर्व राजा श्रेणिको जातः, कुण्डीश्रमणः कोणिकः, यदेव चेल्लणाया उदरे उत्पमस्तदेव चिन्तयति-कथं राजानमक्षिभ्यां न प्रेक्षेय, तया चिन्तितं-एतस्य गर्भस्य दोष इति गौं, शातनैरपि न पतति, दोहदकाले दोहवः, कथं ', श्रेणिकस्योदरवलिमांसानि खादेयं, अपूर्यमाणे परिहीयते, न चाख्याति, निर्बन्धे शपथशापितया कथितं, ततोऽभयाय कथितं, शशकचर्मणा समं मांसं कल्पयित्वा वल्या उपरि दत्तं, तस्यायवलोकनगतायै प्रेक्षमाणायै दीयते, राजा अलीकप्रमूर्च्छनानि करोति, घेछणा यदा श्रेणिकं चिन्तयति तदाऽतिहत्पचते, यदा गर्भ चिन्तयति यदा कयं सर्व खादेयमिति, एवं व्यपनीतो दौर्हदः, नबसु मासेषु दारको जातः, राजे निवेदितं, तुष्टः, दास्या त्याजितोऽशोकवनिकायो, कथित 'सेणियस्स, आगओ, अंबाडिया, किं से पढमपुत्तो उज्झिओत्ति ?, गओ असोगवणिचं, तेणं सो उज्जीविओ, असोगचंदो से नामं कयं, तत्थवि कुक्कुडिपिछएणं कोणंगुलीऽहिविद्धा, सुकुमालिया सा न पउणइ, कूणिया जाया, ताहे से दारएहि नाम कयं कणिओत्ति, जाहे य तं अंगुलिं पूइ गलंति सेणिओ मुहे करेइ ताहे ठाति, इयरहा रोवइ, सो य संवड्डइ, इओ य अण्णे दो पुत्ता चेल्लणाए जाया-हलो विहल्लो य, अण्णे सेणियस्स बहवे पुत्ता अण्णासिं देवीणं, णियाखंधावारो जाओ, ताहे चेल्लणा कोणियस्स गुलमोयए पेसेइ हलविहल्लाणं खंडकए, तेण वेरेण कोणिओ चिंतइएए सेणिओ मम देइत्ति पओसं वहइ, अण्णया कोणियस्स अट्ठहिं रायकन्नाहिं समं विवाहो जाओ, जाव उप्पिं पासा. यवरगओ विहरइ, एसा कोणियस्स उप्पत्ती परिकहिया । सेणियस्स किर रण्णो जावतिय रजस्स मोल्लं तावतियं देवदिन्नस्स हारस्स सेयणगस्स गंधहत्थिस्स, एएसिं उठाणं परिकहेयवं, हारस्स का उप्पत्ती-कोसंबीए णयरी धिज्जाइणी
श्रेणिकाय, भागतः, उपालब्धा, किं तया प्रथमपुत्र उज्झित इति?, गतोऽशोकवनिको, तेन स उज्जीवितः, अशोकचन्द्रस्तस्य नाम कृतं, तत्रापि कुक्कुटपिच्छेन कोणेऽगुलिरभिविद्धा, सुकुमालिका सा न प्रगुणीभवति, वक्रा जाता, तदा तस्य दारकै म कृतं कूणिक इति, यदा च तस्या अङ्गुल्याः पूतिः स्रवति श्रेणिको मुखे करोति तदा उपरतरुदितो भवति, इतरथा रोदिति, स च संवर्धते, इतश्चान्यौ द्वौ पुत्री चेष्टणाया जाती, हलो विहल्लच, अन्ये श्रेणिकस्य बहवः पुत्रा भन्यासां देवीना, यदा च किस उचानिकास्कन्धावारो जातस्तदा चेलणा कोणिकाय गुडमोदकान् प्रेषते हल्लविहल्लायो खण्डाकृतान् , तेन वैरेण कोणिकश्रिन्तयति, एतान् श्रेणिको मह्यं ददातीति प्रद्वेषं वहति, अन्पदा कोणिकस्याष्टभिः राजकन्याभिः समं विवाहो जातः, यावत् उपरि प्रासादवरस्य गतो विहरति, एषा कोणिकस्योत्पत्तिः परिकथिता । श्रेणिकस्य किल यावत् राज्यस्य मूल्यं तावत् देवदत्तस्स हारस्य सेचनकस्य गन्धहस्तिनः, एतयोरुत्थानं परिकथयितव्यं, हारस्य कोत्पत्तिः कोशाम्यां विग्जातीया गुधिणी पई भणइ-घयमोल विढवेहि, कं मग्गामि !, भणइ-रायाणं पुप्फेहि ओलग्गाहि, न य वारिजिहिसि, सो य उलग्गिओ पुप्फफलादीहिं, एवं कालो वच्चइ, पज्जोओ य कोसंबिं आगच्छइ, सो य सयाणिओ तस्स भएण जउणाए दाहिणं कूलं उठवित्ता उत्तरकूलं एइ, सो य पज्जोओ न तरइ जउणं उत्तरि, कोसंबीए दक्खिणपासे खंधावारं निवेसित्ता चिट्ठइ, ता बेइ-जे य तस्स तणहारिगाई तेसिं वायस्सिओ गहियओ कन्ननासादि छिंदइ सयाणि य मणुस्सा एवं परिखीणा, एगाए रत्तीए पलाओ, तं च तेण पुप्फपुडियागएण दिलु, रण्णो य निवेइयं, राया तुह्रो भणइ-किं देमि !, भणति-बंभणि पुच्छामि, पुच्छित्ता भणइ-अग्गासणे कूरं मग्गाहित्ति, एवं सो जेमेइ दिवसे २ दीणारं देइ दक्खिणं, एवं ते कुमारामच्चा चिंतेंति-एस रण्णो अग्गासणिओ णमाणग्गिहीओ कीरउत्ति ते दीणारा देंति, खद्धादाणिओ जाओ, पुत्तावि से जाया, सो तं बहुयं जेमेयचं, न तीरइ, ताहे दक्खिणालोभेण वमेउं २ जिमिओ, पच्छा से कोढो
गुर्वी पति भणति-घृतमूल्यमुपार्जय, के मार्गयामि , भणति-राजानमवलग पुष्पैः, न च वार्यसे, स चावलानः पुष्पफलादिभिः, एवं कालो ब्रजति, प्रद्योतन कौशाम्बीमागच्छति, स च शतानीकस्तस्य भयेन यमुनाया दक्षिणं कूलं उत्थाप्योत्तरकूलं गच्छति, स च प्रद्योतो न तरति यमुनामुत्तरीतुं, कौशाम्या दक्षिणपाबें स्कन्धावार निवेश्य तिष्ठति, तदा प्रवीति-ये च तस्य तृणहारकादयस्तेषां वागाश्रितो गृहीतः कर्णनासादि छिनत्ति शतानि च मनुष्याणां एवं परिक्षीणानि, एकस्या रात्री पलायितः, तब तेन पुष्पपुटिकागतेन ट, राशे च निवेदितं, राजा तुष्टो भणति-किं ददामि , भणति-प्रामणी पृच्छामि, पृष्ट्वा मणति-अग्रासनेन सह कूरै मायेति, एवं स जेमति दिवसे २ ददाति दीनार दक्षिणां, एवं ते कुमारामात्याश्चिन्तयन्ति-एष राज्ञोऽप्रासनिको दानमानगृहीतः क्रियतामिति दीनारान् वदति, बहुदानीयो जातः, पुत्रा अपि तस्य जाताः, स तत् बहुकं जेमितव्यं, न शक्यते, सदा दक्षिणालोभेन वान्तवा २ जिमितः, पश्चात्तस्य कुष्ठ
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.prg