Page Text
________________
॥२०॥ भावश्यक-हारिभद्रीयवृत्तिः जेणं संसारो वहिजइ तेण कहं तुस्सामि ?, किं तुम दिट्ठीवायं पढिउमागओ !, पच्छा सो चिंतेइ-केत्तिओ वा सो होहिति?, जामि पढामि, जेण माउए तुट्ठी भवति, किं मम लोगेणं तोसिएणं ?, ताहे भणति-अम्मो ! कहिं सो दिहि. वाओ?, सा भणति-साहूणं दिठिवाओ, ताहे सोनामस्स अक्खरत्यं चिंतेउमारद्धो-दृष्टीनां वादो दृष्टिवादः,ताहे सो चिंतेइनामं चेव सुंदरं, जइ कोइ अज्झावेइ तो अज्झामि, मायावि तोसिया भवउत्ति, ताहे भणइ-कहिं ते दिहिवादजाणं.
सा भणइ-अम्ह उच्छुघरे तोसलिपुत्ता नाम आयरिया, सो भणइ-कलं अज्झामि, मा तुज्झे उस्सुगा होही, ताहे सो रत्तिं दिठिवायणामत्थं चिन्तंतो न चेव सुत्तो, बितियदिवसे अप्पभाए चेव पहिओ, तस्स य पितिमित्तो बंभणो उवनगरगामे वसइ, तेण हिजो न दिडओ, अज पेच्छामि च्छणंति उच्छुलट्ठीओ गहाय एति नव पडिपुण्णाओ एगं च खंडं, इमो य नीइ, सो पत्तो, को तुमं, अजरक्खिओऽहं, ताहे सो तुह्रो उवगृहइ, सागयं ?, अहं तुझे दङमागओ,
येन संसारो वय॑ते तेन कथं सुष्यामि , किंवं दृष्टिवादं पठित्वाऽऽगतः, पश्चास्स चिन्तयति-कियान्वा स भविष्यति !, यामि पठामि, येन मातु - स्तुष्टिर्भवति, किं मम लोकेन तोषितेन , तदा भणति-अम्ब!कस दृष्टिवादः, सा भणति-साधूनां रष्टिवादः, तदा स नानोऽक्षराधे (पदार्थ) चिन्तयितुमारब्धः, तदा स चिन्तयति-नामैव सुन्दरं, यदि कोऽप्यध्यापयति तदाऽधीये, माताऽपि तोषिता भवस्विति, तदा भणति-क ते दृष्टिवादं जानानाः 1, सा भणति-अस्माकमिक्षुगृहे तोसलिपुत्रा नामाचार्याः, स भणति-कल्येऽध्येव्ये,मोत्सुका त्वं भूः,तदा स रात्री दृष्टिवादनामार्थ चिन्तयन् नैव सुप्तः, द्वितीय दिवसे प्रभात एवं प्रस्थितः, तस्य च पितृमिन्नं बाह्मण उपनगरप्रामे वसति, तेन यो न दृष्टः, भद्य प्रेक्षे क्षणमिति इक्षुयष्टीर्गृहीत्वाऽऽयाति नव प्रतिपूर्णा एकंच खण्डम् , अयं च निर्गच्छति, स प्राप्तः, कस्वम्, आर्यरक्षितोऽहं, तदा स तुष्ट उपगूहते, स्वागतम् , अहं युष्मान् द्रष्टुमागतः, तोहे सो भणति-अतीदि, अहं सरीरचिंताए जामि, एयाओ य उच्छुलट्ठीओ अम्माए पणामिजासि भणिजसु य-दिह्रो मए अजरक्खितो, अहमेव पढमं दिहो, सा तुहा चिंतेइ-मम पुत्तेण सुंदरं मंगलं दिलं, नव पुवा घेत्तधा खंडं च, सोऽवि
दस्स नव अंगाणि अज्झयणाणि वा घेत्तवाणि. दसमं न य सवं, ताहे गतो उच्छुघरे, तत्थ चिंतेइकिह एमेव अतीमि! गोहो जहा अयाणंतो, जो एएसिं सावगो भविस्सइ तेण समं पविसामि, एगपासे अच्छइ अल्लीणो, तत्थ य ढडुरो नाम सावओ, सो सरीरचिंतं काऊण पडिस्सयं वच्चइ, ताहे तेण दूरहिएण तिन्नि निसीहिआओ कताओ, एवं सो इरियादी ढड्रेणं सरेणं करेइ, सो पुण मेहावी तं अवधारेइ, सोऽवि तेणेव कमेण उवगतो, सवेसिं साहूणं वंदणय कयं, सो सावगो न वंदितो, ताहे आयरिएहिं नातं-एस णवसड्डो, पच्छा पुच्छइ-कतो धम्माहिगमो ?, तेण भणियंएयस्स सावगस्स मूलाओ, साहहिं कहियं-जहेस सडीए तणओ जो सो कलं हथिखंधेण अतिणीतो, कहंति?, ताहे सर्व
तदा स भणति-यायाः, अहं शरीरचिन्तायै यामि,एताक्षुयष्टयो माने दद्या भणेश्व-रष्टो मयाऽऽर्थरक्षितः, अहमेव प्रथम दृष्टः, सा तुष्टा चिन्तयतिमम पुत्रेण सुन्दरै मजलंट, नव पूर्वाणि ग्रहीतम्यानि खण्डं च, सोऽपि चिन्तयति-भया दृष्टिवादस्य नवाङ्गानि अध्ययनानि वा ग्रहीतष्यानि, दशमं चन सर्वे, तदा गत इक्षुगृहे, तत्र चिन्तयति-कथमेवमेव प्रविशामि प्राकृतो यथाऽजानानः, य एतेषां श्रावको भविष्यति तेन समं प्रविशामि, एकपाधं तिष्ठति आलीनः, तत्र च ढडरो नाम श्रावकः, स शरीरचिन्तां कृत्वा प्रतिश्रयं व्रजति, तदा तेन दूरस्थितेन तिम्रो नैवेविक्यः कृताः, एवं स ईयादि डरेण (महता) स्वरेण करोति, स पुनर्मेधावी तवधारयति, सोऽपि तेनैव क्रमेणोपगतः, सर्वेषां साधूनां वन्दनं कृतं, स श्रावको न वन्दितः, तदा भाचार्यज्ञातम्-एष नवश्राद्धः, पश्चात्पृच्छति-कुतो धर्माधिगमः, तेन भणितम्-एतस्य श्रावकस्य मलात, साधुभिः कथितं-यथेष श्राज्यास्तनयः यःस कक्य हस्तिस्कन्धेन प्रवेशितः (इति), कथमिति, सदा सर्व साहेइ, अहं दिठिवातं अज्झाइ तुज्झ पास आगतो, आयरिया भणंति-अम्ह दिक्खा अब्भुवगमेण अज्झाइज्जइ, भणइपबयामि, सोवि परिवाडीए अज्झाइजइ, एवं होउ, परिवाडीए अज्झामि, किं तु मम एत्थ न जाइ पबइउ, अण्णत्थ वच्चामो, एस राया ममाणुरत्तो, अण्णो य लोगो, पच्छा ममं बलावि नेजा, तम्हा अण्णहिं वच्चामो, ताहे तं गहाय अण्णत्थ गता, एस पढमा सेहानेप्फेडिया, एवं तेण अचिरेण कालेण एक्कारस अंगाणि अहिज्जियाणि, जो दिठिवादो तोसलिपुत्ताणं आयरियाणं सोऽवि अणेण गहितो, तत्थ य अजवइरा सुवंति जुगप्पहाणा, तेर्सि दिठिवादो बहुओ अस्थि, ताहे सो तत्थ वच्चइ उज्जेणिं मज्झेणं, तत्थ भद्दगुत्ताण थेराणं अंतियं उवगतो, तेहिंवि अणुवूहितो-धण्णो कतत्थो यत्ति, अहं संलेहियसरीरो, नत्थि ममं निजामओ, तुम निजामओ होहित्ति, तेण तहत्ति पडिस्सुयं, तेहिं कालं करतेहिं भण्णइ-मा वइरसामिणा समं अच्छिज्जासि, वीसुं पडिस्सए ठितो पढेजासि, जो तेहिं समं एगमवि रात्तिं संवसइ
प्राकृतो यथा
स शरीरचिन्ता
करोति, स
कथयति, अहं दृष्टिवादमध्येतुं तव पार्श्वमागतः, आचार्या भणन्ति-अस्माकं दीक्षाया अभ्युपगमेन अध्याप्यते, भणति-प्रबजामि, सोऽपि परिपाव्याऽध्याप्यते, एवं भवतु, परिपाव्याऽधीये, किन्तु ममात्र न जायते प्रवजितुम्, अन्यत्र जामः, एष राजा मय्यनुरक्तः, अन्यश्च लोकः, पश्चात् मा बलादपि नयेत, तस्मादन्यत्र बजामः, तदा तं गृहीत्वा अन्यत्र गताः, एषा प्रथमा शिष्यनिस्फेटिका, एवं तेनाचिरेण कालेनैकादशाङ्गानि अधीतानि, यो दृष्टिवादस्तोसलिपुत्राणामाचार्याणां सोऽप्यनेन गृहीतः, तदा चार्यवज्राः श्रूयन्ते युगप्रधानाः, तेषां (पा) रष्टिवादो बहुरसित, तदा स तत्र जति उज्जयिनीमध्येन, तत्र भद्रगुप्तानां स्थविराणामन्तिकमुपगतः, तैरप्यनुइंहितः-धन्यः कृतार्थश्चेति, अहं संलिखितशरीरः, नास्ति मम निर्यापकः, स्वं निर्यापको भवेति, तेन तथेति प्रतिश्रुतं,
तेः काहं कुर्व दिः भण्यते-मा वज्रस्वामिना समं स्थाः, विष्वक् प्रतिश्रये स्थितः पठेः, यतः सममेकामपि रात्रि संवसति Jain Education International For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 002521 |
| Book Title | Agam 40 Mool 01 Aavashyam Sutra Niryukti Part 01 |
| Original Sutra Author | Haribhadrasuri, Bhadrabahuswami |
| Author | |
| Publisher | Bherulal Kanhiyalal Kothari Religious Trust |
| Publication Year | |
| Total Pages | 340 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak |
| File Size | 14 MB |